Bunu laf olsun diye söylemiyorum. Kimsenin dini inancı, hangi dine inandığı veya dine inanların inandıkları dine ne kadar ibadet edip, dinin gereğini yaptığı beni çok ilgilendirmiyor. Bu demek değildir ki Müslüman kardeşlerimle olmak beni mutlu etmiyor. Asla. Ben kardeşlerim ile olmak, onlarla sohbet edip, istişare etmekten, onlarla zaman geçirmekten son derece mutluyum.

Benim ifade ettiğim herkesin kendisi ile iç hesaplaşması sonucunda kimin neye inandığına müdahale edip, inancını sorgulamanın yanlışlığıdır. Yani beni o kısmı ilgilendirmiyor dedim. Etrafımda dini inancı kuvvetli olanların olması, onların huşu içerisinde ibadetlerini görmek bana değer katıyor. Yapmaya gayret ettiğim ibadetlere daha dikkat etmemi sağlıyor. İbadet ederken aklımıza gelen bin bir türlü vesvese ile aslında ne kadar tat aldığımız tartışılır durumdadır.

Peygamberimizin damadı ve dava arkadaşı Hz. Ali’nin bir savaşta ayağının topuk kısmına ok saplanıyor. Oku çıkarmak için hekimler bayıltıcı ot verip bayıltmak gerek dediklerinde “az bekleyin namaz vakti gelsin, namaz kılmaya başladığımda çıkarın” diyor.

Vakit gelip Hz Ali Namaza başladığında oku çıkarıp pansuman ediyorlar. Hz Ali bunu hissetmiyor bile. Çünkü öyle bir namaz kılıyor ki dış etkenler onun için sinek ısırması bile değil. Bunu abartı görmek veya “nasıl ya, hissetmemiş mi? Olmaz böyle bir şey” demek için psikolojiyi, imanı, itikati ve üstüne inanmışlığın derecesini bilememiz gerekir. İşte işi böyle yapmak, ibadeti böyle yerine getirmek gerekir.

Ancak öyle miyiz?

Keşke olsak ama ben kendi payıma söylüyorum değilim. Namaza başlayınca aklımıza olmadık şeyler geliyor. Hatta öyle şeyler ki sair zamanlarda aklının yanına ulaşmayacak konular çat diye aklında.

Araştırdım neden böyle diye. Hocamın biri “meyveli ağaç taşlanır, deme ki iyi yoldasın” dedi. “şeytan uğraşıyor seninle, sende düzelme görüyor ki yolundan alıkoymak için uğraşıyor, at içinden vesveseleri ve titre kılarken namazı” dedi. Bende öyle yapıyorum ama hala uğraşıyor kör şeytan. Ekranların sevilen yüzü hocanın biri güzel söyledi. Araplar dedi maalesef ibadetlerini kaşınmak için yapıyorlar. Türkler ise düşünmek için yapıyor. Nerede dedi o ibadeti ibadet gibi yapanlar. Yok denecek kadar az dedi. Doğru. Ben üzerime alındım valla, düşünüp duruyorum ibadetimde. Hele cemaat ile namaz kılıyorsam işlem temelli tamam. İmam nasıl olsa okuyor düşüncesi ile derinlere dalıp gidiyoruz ve toparlanması güç oluyor.

Sözün özü diyecek olursak, içimizden kırk tilkiyi geçirirken nasıl kuyruklarının birbirine değmediğine şaşıralım Hz Ali’nin ayağından oku nasıl çıkardığına şaşıracağımıza.

İbadette samimiyet, yaptığımız her işteki samimiyetimizin üzerindedir. İnsanları günlük olaylarda kandırabiliriz. Peki, bırak yaptıklarını içinden geçenleri bile eksiksiz bileni ne yapacağız. Rabbim yaradana layığı ile kul olmayı nasip etsin. Selam ve dua ile…