Karaman şahsımda farklı bir yeri olan bir il. Birincisi Kırıkkale ile birlikte il olması ve plaka numaralarının peş peşe olması orayı kardeş şehir gibi görüyoruz. İkincisi ise bir sevdiğimizin düğünü için gitmiş olduğumuz şehirde bir yanlışımız nedeniyle bir günde olsa mahpus kaldığımız şehir olması. Ayrıca meslekteki görevim nedeniyle yakından ilgilendiğim şehir olduğundan bende farklı yeri vardır.

            Dün meydana gelen bir kaza sonunda ocağa su dolması nedeniyle 18 kardeşimiz göçük altında kaldı. Karaman’ın Ermenek ilçesinde olan bu elim kaza sonucu içeride bulunan kardeşlerimiz hala dışarı çıkamadı. Hala ulaşılamaması nedeniyle umudumuz var ama gün geçtikçe azalıyor.

            Yaradan Rabbim en doğrusunu bilir. Belki bu yazının yayınlandığı gün işçiler ile ilgili netice alınmış olacak. Temennim hayırlı bir haber almak ama dediğim gibi gün geçtikçe bu zorlaşıyor.

            Gönlümüz Karaman’da göçük altında kalanların kurtarılmalında iken 29 Ekim Cumhuriyet bayramını kutladık. Elbette canlı bir kutlama yapmak isterdik ama buruk bir kutlama oldu.

            Bu burukluğun iki nedeni vardı. İlki yukarıda belirttiğim gibi Karaman’da göçük altında kalanların sıkıntılarını, onların ailelerinin acısını içimizde hissettiğimiz içindir. Onlar belki sağ belki ümit içinde toprak ve su altındayken bizlerin coşkusuna coşku katmamız mümkün değildi, olmazdı.

            Diğeri ise; yani burukluğumuzun bir diğer nedeni ise bizlere onun kadar acı geldi.

            Kobani artık benliğimize kazındı. Bebesinden büyüğünden bilmeyen kalmadı bu kasabanın adını. Hani Suriye sınırları içinde olan ve çoğunlukla Kürt kökenli insanların yaşadığı, İşid terör örgütü tarafından kuşatılan ve uluslar arası güçlerin aralıksız bombalanması neticesinde bir türlü alamadıkları kasaba.

            Hani ülkemizin baş belası bölücü terör örgütünün kardeşi pozisyonunda olan ve bizdeki uzantıları tarafından da kendilerinden farklı görmedikleri insanların savunduğu şehir Kobani.

            İşte bu şehre Irak’taki Kürtlerin yıllar önce kurmuş olduğu ordu niteliğinde düzenli askeri olan Peşmerge’ler geçiş yaptı.

            Kobani kasabasını savunmak üzere Özgür Suriye Ordusu daha önce bir grup savaşçısını göndermişti. Onlar savunmaya yardım eder durumdayken Peşmerge’de bazı unsurlarını havayolu ile bazılarını ise karayolu ile bölgeye sevk etti.

            Havayolu ile geçenler pek görüntülenmedi ama karayolu ile geçenler şovlarını yaparak geçit yaptılar. Anlaşmaya göre bayrak flama olmayacaktı. Öyle mi oldu? Hayır. Zaten onların yani gelenlerin bir şey yapmasına gerek kalmadı. Bizdeki bazıları açtı bayrakları bezleri flamaları.

            Ülkemin içinden askerlerimizin el ele tutuşarak açmış olduğu koridordan geçen Peşmergelerin geçişleri esnasına sevgi gösterisi yapanların durumlarını size ve Allah’a havale ediyorum. Sanki işgalden kurtulmuşlar gibi araçların üzerine çıkıp yolara dizilip gösteri yapmak en azından bu ülkeye haksızlık olmaz mı? Size kim ne yaptı ki siz bu denli zıpladınız sevinçten.

            Hele bizim eşi ile birlikte Pazar alışverişi yapan Astsubayımızın kafasına kurşun sıkılıp şehit edilmişken bu sevinç neden? Ne bilsin şehidim eşini almış ülkesinin güzide şehrine kurulmuş pazardan parasını vererek o esnafa para kazandırarak alışveriş yapıyordu. Nerden bilecekti ki hainlerin pususunu?

            İşte böyle bir günde ve Cumhuriyetin kurulduğu, Karaman’da can çekişenler varken bu sevinç gösterisi yapanları asla unutmamak gerekiyor. Biz insanca yaklaşırken ister istemez insanca tavır bekliyoruz. Çok mu bekliyoruz?

             Selam ve dua ile…