Mükemmeli arayan insan aslında mükemmeli bulmak yerine bulduğu tek şein mutsuzluk olduğunu görür.

            Kıymeti yanımda tartışılmayacak bir dostumun anlattığından yola çıkmak istiyorum konuya başlarken.

            Bir adamı gül bahçesine sokmuşlar ve o bahçenin en güzel gülünü kopar getir demişler. Tek şart geriye dönmeyecek. Adam başlamış girişten itibaren en güzel gülü beğenmeye. Bu güzel demiş. Ama ileride daha güzelini bulurum. Sonra diğerine geçmiş, sonra bir diğerine, sonra daha güzelini bulma gayretine girmiş. En güzelini bulacağım derken bahçenin sonuna gelmiş. Bakmış gülsüz çıkacak koparmış birini ve çıkmış. Dışarı çıktığında birde elindeki güle bakmış ki belki de bahçenin en güzel olmayanını seçmiş.

            Konuya böyle başlamışken asıl mevzuumuz açılıma geldik.

            Hep söyledik diye başladım bu konuyu her yazdığımda. Açılıma başka deyimle barış ve kardeşlik projesine destek olduğumuzu ama bu desteği de kerhen verdiğimizi belirttik. Yani dedik ki barış olsun, kardeşlik olsun, artık ülkemin önündeki engerek yılanını, kobra yılanını öldürelim dedik. Ama dedik ve ekledik. Bu yılanı yok ederken asla kendimizden gereğinden fazla taviz vererek kendi ayaklarımıza kurşun sıkmayalım dedik.

            Nasıl olacak bu iş demeyin.

            Benim bir komutanım vardı, gördüğü her eksiğe “bunu da ben mi düşüneceğim? Derdi. Bir gün iki gün üç gün… her konuda aynı sözleri defaten duyar olduk. Bir gün evet dedim evet, bunda siz düşüneceksiniz komutanım. Siz değil de ben düşünecek olsaydım komutan ben olurdum. Siz her şeyi düşüneceksiniz ki komutan olmuşunuz.

            Bu işin nasıl olacağını elbette bu işin yetkilileri bilecek. Eğer ben bilmiş olsaydım yetkili ben olurum. Ama elbette fikrimizi söyleyecek, hassasiyetlerimizi dile getireceğiz. Çerçeve belli içini onlar dolduracak.

            Herkesin bir akıl grubu, tartıştığı, fikir teatisinde bulunduğu bir yakın çevresi vardır. Bizimde bu çerçevede kendimizce, dilimizin döndüğünce üzerinde yaşadığımız vatan ve beraber yaşadığımız sorunları dile getirdiğimiz ortada fikirlerin beyin fırtınasına döndüğü arkadaşlarımız var.

            Bu tartışmalardan birinde ortaya atılan barış için İmralı’daki terörist başı serbest bırakılsa tavrımız ne olur sorusuna her kafa farklı yorum yaptı.

            Tabii olarak bir neticeye varılmadı. Kimi barış için olursa bağrımıza taş basarız derken kimi böyle bir şeyin yüce Türk milletini rencide edeceğini, üzeceğini dile getirdi.

            Hani iki ucu pislik olan değnek meselesi var ya ona benzetildi bu konu. Kimi siyasi açıdan baktığında hükümetin sonunun olacağını ve toplumsal olaylara neden olacağını söylerken kimide evlatları şehit olan, gazi olan ana babaların içleri kanayarak evet diyeceğini anlattı.

            Terör örgütünü bir taraf olarak görmemem rağmen iki taraf içinde mükemmel bir netice ararken acaba elimizdekini de kaybeder miyiz diye düşünmeden kendimizi alamıyoruz. Mükemmel olsun ve bir daha bu terör belası ile uğraşmayalım bu iş neticelensin derken acaba elimizdekini de kaybeder miyiz?

            Biran için böyle bir şey gündeme gelse tavrınız ne olur? Tavrımız ne olur bilmiyorum, bilemiyorum.

            Selam ve dua ile…