Ameller yani yapılan işler niyete göre değer kazanır sözü, çoğu  zaman organlarımızla yaptığımız işleri kapsar. Yoldaki bir taşı, insanlara zarar vermesin düşüncesiyle ve sevap kazanmak ümidiyle kaldırıp atmak bir ibadet sayılır. Birinin malını meşru olmayan yollardan elde etmeye karar vermişken, Allah korkusuyla bu düşünceden vazgeçmek de aynı şekilde sevap kazanmaya vesile olur.

            Vehbi akşit yazısında iyi niyetten söz ederken, Kalpten geçen düşünceler, iyi niyete dayandığı zaman Allah katında değer kazanır. Bu esnada kalbin uyanık ve şuurlu olması gerekir der.

            Dil bir şeye niyet ederken kalp bu düşünceye katılmazsa, niyet makbul olmaz. Allah Telala bizim şeklimize, kalıbımıza değil, kalplerimize bakar, niyetlerimize değer verir.

            Herkesin yaptığı işin karşılığını niyetine göre alması şu gerçeği vurguluyor: Yapılan bir ibadet ve herkesin takdirini kazanan bir hizmet görünüş bakımından kusursuz olabilir.

            Ancak o ibadet ve güzel hizmetin samimi bir niyetle ve sadece Allah'ın rızasını kazanmak veya hem Allah rızasını hem de insanların takdirini kazanmak düşüncesiyle yapılan ibadet ve hizmetlerin Allah katında hiçbir kıymeti yoktur.

            Bir fiili hayata geçirirken falanca ne der, filancanın düşüncesi bana nasıl yansır diye düşündüğünde o işin sevabı kalmaz, ifadesi olmaz.

            Yapılan işleri Allah katında değerli kılan bizim ihlâs ve samimiyetimiz, yani o işleri sadece Allah rızası için yapmış olmamızdır. Mesela insanlar beni görsün ve takdir etsin diye namaz kılmak, zekât vermek şirk derecesinde büyük bir günahtır.

            Fakat gösterişi aklından geçirmeyen bir müminin, başkalarını o ibadeti yapmaya teşvik etmek niyetiyle herkesin göreceği bir yerde namaz kılıp zekât vermesi faziletli bir davranıştır. Böyle bir mümin hem görevini yapmış hem de iyi niyetinden dolayı ayrıca sevap kazanmış olur.

            İyi niyete dayanmayan, sadece gösteriş için yapılan ibadetlerin ve güzel davranışların Allah katında hiçbir değeri bulunmadığını Peygamber Efendimiz ibretli bir misâlle ortaya koymuştur. Bir hâdis-i şerife göre kıyamet gününde ilk defa bir şehit hakkında hüküm verilecek. Allah Telala ona ne yaptığını sorduğunda:  - Senin uğrunda çarpıştım, şehit edildim, diyecek. Fakat Cenabı-ı Hak ona: - Yalan söyledin. Sana cesur adam desinler diye çarpıştın, buyuracak ve o adam yüz üstü sürüklenerek cehenneme atılacak. Daha sonra ilim öğrenip öğreten ve Kuran okuyan bir kimse getirilecek. Ona da ne yaptığı sorulacak. -İlmi öğrendim ve öğrettim. Senin rızanı kazanmak için Kuran okudum, diyecek. Allah Telala: - Yalan söyledin. İlmi, sana âlim desinler diye öğrendin. Kuran'ı ise, güzel okuyor desinler diye okudun. Nitekim öyle de denildi, buyuracak. O adam da yüz üstü sürüklenerek cehenneme atılacak. Hadîs-i şerifin devamında zengin bir kimsenin huzura getirileceği, onun da malını Allah rızası için harcadığını söyleyeceği, ona, "cömert adam" desinler diye malını sarf ettiği söyleneceği ve diğerleri gibi onun da cehenneme atılacağı bildirilmektedir. (Müslim, İmâre 152)

            Yine Vehbi Akşit yazısında konuya şöyle diyerek devam eder. Yapılan işlerden sevap kazanabilmek için o işlere iyi niyetle başlamak gerekir. Niyetin kalben yapılması önemli olduğu için, bunu ayrıca dille söylemek şart değildir. Allah rızası gözetilmeden yapılan işlerden sevap kazanılamaz. İnsan göründüğü gibi olmalı, dünyevî bir çıkar için dini kullanmamalıdır. İhlâs, niyet sağlamlığı demektir.

            Nihai olarak iyi niyet tamam güzel ama bu kul görsün diye olunca…