Bir zamanlar birlik beraberlik içinde, huzurlu aileleri olan, bırakın büyüğünü, sokaktaki hayvana bile saygı duyan ,iman gücü ve vatan aşkıyla yurduna  sahip çıkan, geleneklerine  ve değerlerine bağlı, güçlü ve sapasağlam bir vatan vardı. Evet  bizim vatanımızdı o. Şimdi  bu hale nasıl geldik inanılır gibi değil. Belki  farkındayız belki değiliz ama gittikçe ayrıştırılıyor ve bölünüyoruz. Belki de her şeyin farkındayız ama elimiz kolumuz bağlı öylece duruyoruz. Bu vatanın  başkaları tarafından saçılan nifak tohumlarıyla  nasılda yok olduğunu  izliyor ama ne yazık ki bir şey yapmıyoruz. Birileri “Haklı davamız “diye dağa çıkıyor askerleri, masumları öldürüyor. Diğeri çıkıyor Atatürkçü düşünceden bi haber, kardeşinin inançlarını küçümseyip hor görüyor. Bir başkası cihad adı altında güya daha müslüman ya(!)  kafa kesip kan akıtıyor. Devrimciyim diyen kardeşimin beyni yıkanıp canlı bomba yapılıyor... Bir hiç uğruna onlarca cana maloluyor. Bir diğeri çıkıyor  "Ben şu cemaattenim, diğer cemaat yanlış biliyor, hep  biz doğruyuz." diyor. Alevisi, sünnisi birbirinden haz etmez, birbirine düşman. A partisi B partisine her zaman  muhalefet, hep bir açık arayıp birbirini bitirme derdine düşmüş. Devlet büyükleri desen, yan yana omuz omuza verip ülke için ne gerekiyorsa onu yapalım, güçlerimizi birleştirelim  diyeceklerine hep bir kavga halindeler, hep laf sokmalar, ülkesinden vazgeçmiş kendi çıkarlarına çalışır olmuşlar.  Öyle ki liderler bencilce kendi isteklerinde diretip uzlaşmaya yanaşmaz olmuşlar. Ama sorsanız hepsi vatanını çok seviyor. Mecliste yapılan “Ülkenin bölünmez bütünlüğünü namusum ve şerefim  üzerine koruyacağım”  yeminleri  sadece sözde kalıyor. Yemine bile saygıları yok çoğunun.  Ülke yönetecekler bunlar birde. Velhasıl birlik beraberlik yok, herkes ben demekten biz diyemiyor bile. Herkes  birbirine düşman gözüyle bakar olmuş.  Kendi içimizde nasılda ayrışıp parçalanmışız yazık ! Çok yazık !

Peki kardeşim hiç düşünmüyor musunuz? Yahu bu vatan kimin? Nasıl kazanıldı? Ne zorluklarla bu günlere gelindi? Düşman kim? Zamanında Türkü, Kürdü, Çerkezi ,Lazı, Alevisi, Sünnisi  hepsi bu vatan için cepheye koşup canını vermedi mi? Biraz düşünün artık kiminle neyi paylaşamıyoruz? Bu vatan hepimizin değil mi? Nereye kadar gidecek bu didişmeler, bu ayrışmalar, düşmanlıklar, çatışmalar? Ne zaman kendimize geleceğiz artık? Biz nasıl Osmanlıyız? Bu muydu ecdadımızdan aldığımız ahlak? Biz Atatürkçü yüz diyenler; Atatürk  böyle mi koruyun dedi bu ülkeyi? Bu duruma ne zaman ve nasıl geldi  bu millet?

Bütün bu soruların cevapları çok basit ve hepimiz de biliyoruz aslında. İşin özü birileri yazdı, birileri oynadı benim akılsız kardeşim ancak figüran olarak kaldı, olan yine kendine ve  vatanına oldu. Kardeş kardeşe düşman oldu. Birliğimiz, gücümüz, değerlerimiz imanımız, özümüz yok oldu. Hristiyanlar, Yahudiler  birleşip bizleri  öldürüp bu ülkeyi yok ederken  biz ise partilere, gruplara, cemaatlere ayrılıp birliğimizi beraberliğimizi koruyamadık. ABD’li Yahudi bankacı David Rockefeller’in Türkiye üzerine oynanan oyunların büyük itirafını okuduysanız eğer sizin de tüyleriniz ürpermiştir eminim. Bu ülkeyi nasıl ve niçin bitirmek istediklerini tüm çıplaklığıyla anlatmış. Türkiye’de nasıl dost, akraba, aile, vatan gibi değerleri yok edip  paranın itibar görmesi için yani bizi parçalayıp yok etmek için neler yaptıklarını ne oyunlar döndüğünü  anlatmış. Tabi unutmamak lazım bütün  bu oyuna alet olan  birde medya var. Bizleri yok etmeye çalışan o soysuzların kuklası olup onların istekleri doğrultusunda yayınlarla zavallı halkın bir güzel beynini yıkadılar. Medya neyi nasıl göstermek istiyorsa öyle yayınladı. Yani  medya çaldı halk oynadı anlayacağınız, hala da oynuyor. Onların istedikleri de buydu zaten. Böyle kaoslar yaratılıp kendi içimizde bölünmeler oldu. Onların ekmeğine yağ sürdük yani. Hep birlikte Müslüman bir devletin, Türkiye’nin yok oluşunu izliyoruz. Kültürümüzü, değerlerimizi, inançlarımızı, kardeşliğimizi yok ettiler ve ediyorlar.

 İnanın bana bütün bunlar çok canımı sıkıyor, hazmedemiyorum. Kardeşler uyanın! Görün artık gerçekleri diyorum. Hani biz bir bütünüz, bu topraklar hepimizin ya bunun hakkını verelim istiyorum. Tek yürek tek millet olalım diyorum. Kendi ellerimizle vatanımızı teslim etmeyelim onlara diyorum. Artık hainlik yapmayın, özünüze dönün diyorum. Çünkü biliyorum ki biz uyutulup birbirimize girdikçe, birileri  sevinç kahkahaları atıyor.

Mehmet Akif ne demişti;

Bastığın yerleri 'toprak!' diyerek geçme, tanı;

Düşün altında binlerce kefensiz yatanı.

Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:

Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Bu vatan kolay kazanılmadı bizi bitirmekte bu kadar kolay olmamalı diye düşünüyorum. Daha fazla gaflette bulunmamak, vatanımıza, özümüze daha çok sahip çıkmak, imandan ve geçmişimizden  aldığımız  gücümüzü kaybetmeden muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcutken haydi Türkiye’m haydi Yüce Milletim…