Yüzyıllardır  tarih boyunca her zaman  güç savaşları  olmuştur. Bu güç savaşları sonucunda da  insanlar kimi zaman dini ve mezhebinden dolayı, kimi zaman ise toprak savaşları nedeniyle yapılan zulme ve  baskılara dayanamayarak yerinden yurdundan ,ailelerinden akrabalarından ayrılmak , vatanını terk etmek zorunda kalmıştır.

Mülteci, muhacir, sığınmacı ya da göçmen olarak adlandırılan tüm bu insanların yaşadığı acıları, zorlukları, yaraları hiç düşündünüz mü ? Bir kerecik kendinizi onların yerine koymayı dener misiniz lütfen! Kendi vatanlarında karşılaştıkları zulümlerin yanı sıra yeni yaşam mücadelesi için yaptıkları zorlu ve meşakkatli yolculukları var birde… Belki bir  kamyon kasasında saatlerce havasız kalarak , belki tıklım tıklım dolduruldukları bir teknede yürekleri ağızlarında yaptıkları bilinmeyene yolculuk…Başlarına neler geleceğini bilmeden, sonları ne olur korkusuyla yaptıkları umut yolculuğu…Ne yazık ki bu yolculuklar bazen felaketle sonuçlanabiliyor. Tıpkı en son yaşanan olay gibi. Minik Aylan’ ın kıyıya vurmuş cansız bedeni belki hepimizin insanlığımızı tekrar sorgulamamızı sağladı. İçinde bulundukları savaştan canlarını kurtarıp yeni bir yaşam mücadelesi vermek için çıktıkları bu yolculukta ölümün kıyısının  tamda kendilerinin  olacağını bilemezlerdi…

Bu olaylar sadece onların değil tüm insanlığın olayıdır aslında. Bizler başta bu insanları yerinden yurdundan eden zalimlere kızıyoruz sonra bu sığınmacıların ülkemize aldığı için devlete  kızıyoruz daha sonra iyi niyeti suiistimal eden bazı mülteciler yüzünden hepsine kızıyoruz. Yani anlayacağınız ne doğru ne yanlış düşünmeden, bilmeden her şeye kızıyoruz.

 Unutmayalım ki yüzyıllar öncesinde  Peygamber Efendimiz de  Mekke’den Medine’ye göç etmek zorunda kalmıştı. Ama Medine Efendimiz(S.A.V)’e ve diğer Müslümanlara  kucak açmış, bağrına basmıştı. Dün Resulullah’a reva görülen  mültecilik bugün çevremizdeki insanlara da gösterilmektedir. Yarın bizlere de gösterilmeyeceği ne malum… Bu durumda mülteciler kadar onları karşılayanlar ve onların tavırlarda önemli. Elbette bizler kanımızın son damlasına kadar vatanımız için savaşırdık ama zaman ne gösterir bilinmez tabi.

Hepimizi etkileyen Aylan Kurdi olayından sonra belki de içinde yaşadığımız bir vatanımız , gölgesinde barındığımız bir bayrağımız olduğu için şükretmeliyiz. Allah kimseyi yerinden yurdundan etmesin. Dilerim ki Rabbim bu aziz vatanın bekasının bittiğini, bu yurdun bayrağının indiğini ve ülkemizin bölündüğünü bize göstermez.