Günümüzde iş’ ten - iş’ sizlikten - çalışmaktan bahis açıldığı zaman, genellikle söylenen söz, iş yok, işsizlik var denilmektedir.          

Öbür taraftan da işletmelerimize baktığımız zaman, en küçük KOBİ işletmelerinden tutun da, en büyük çok ortaklı şirketlere kadar hemen hepsinin ortak derdi, çalıştıracak işçi veya eleman bulamamak ve işten anlayıp çalışmak isteyen olmadığından bahsedilmektedir.        

Elemen aranıyor ilanlarına yapılan müracaatları incelediğiniz zaman, karşınıza çıkan enteresan durumlara bakınca şaşırmamak elde değil!       

Sözüm ona iş arayanların çok kereler ilk sordukları ( - Ne kadar para veriyorsunuz?) ya da (- Ne iş yapacağım? ) oluyor! Oysaki ilk soruyu iş müracaatı yaptığı o işyerinin yetkilisinin sorması veya söylemesi, necisin – ne yaparsın diye bilgi alması gerekir!

Yani terslik daha ilk baştan buradan başlıyor. Müracaatçıların bu densizliğine alışmış işyerleri, durumu ister istemez hoş karşılayıp, eleman alımıyla ilgili klasikleşmiş sorulara başlıyor. Soru guruplarına göre müracaatçıları üç gurupta topladığımızda;        

Birinci gruptakilerde; tahsilden tahsil yok, bilgiden bilgi yok, tecrübeden tecrübe yok. Velhasıl yok oğlu yok. Ama iş paraya gelince de ( - Ne kadar para veriyorsun?) !          

İkinci gruptakiler; tahsil var mı? ( - Lise ), tecrüben var mı? ( - Yok! ), Peki, ne iş yaparsın? ( - Her işi yaparım! ). Şimdiye kadar ne iş yaptın? ( - Hiçbir iş yapmadım! ). Her işi yapan adam zaten hiçbir iş yapamaz! Şimdi sen işveren – iş sahibi olarak bunlara ne der ve ne yaparsın?!         

Üçüncü grup; Bunlara soracaklar diğerlerinden biraz farklı. Tahsilin? ( - Üniversite ‘’2 veya 4 yıllık’’ önemli değil. ), Bilgisayar bilgisi? ( - E biraz kullanıyorum veya birkaç program biliyorum. ), Yabancı dil durumu (yazar – okur – konuşur - tercüme düzeyi)? ( - Sadece okuldaki bilgi! ), İş tecrübesi? ( - Mezun oldum ve askere kadar iş arıyorum veya askerden yeni geldim ve bir yerde çalışmadım, iş öğreneceğim!), Branşına göre ek eğitim durumu (işletme – muhasebe – pazarlama - vs.)? ( - Bu sorduklarınızın hiçbirisi yok! ).        

Düşünün ki bir işletme sahibisiniz, imalat – ithalat – ihracat gibi konularla uğraşmaktasınız. İş yerinizde de yetişmiş eleman ihtiyacınız var ve personel arıyorsunuz. Gelen müracaatlardan çıkan sonuç, yukarda üç paragrafta sunduğumuz gibi! Buyurun seçin ve karar verin.         

Bizim gençlik yıllarında eleman aranıyor ilanlarında, mesela sadece mühendis - doktor veya muhasebeci vs. aranıyor diyordu. Başkaca bir açıklama ve bilgiye ihtiyaç duyulmuyordu. Bu zamanla mesela ODTÜ – İTÜ – Boğaziçi Mezunu mühendis veya muhasebe – işletmeci veya İst. Tıp mezunu doktor şeklinde aranmaya döndü.

Devam eden zaman sürecinde bu üniversite isimlerine ek olarak yabancı dil ve ek ihtisas branşı eklenmek suretiyle, icabında iki – üç kişiye yaptırılacak işin, daha az personel ve daha çok ücret ile çalıştırılması şekline dönüşmüş oldu.

Yani bir mühendis için ayrıca bir veya iki yabancı dil aranmakta. Veyahut ek ihtisas branşı olarak işletmecilik veya işyerinin durumuna göre ek olarak pazarlamacılık ihtisası aranmaya başladı.          

Değişen ve gelişen çağa ayak uydurabilmek için, kişinin sürekli kendisini yenilemesi ve geliştirmesi gerekirken, adeta diplomalı cahil olarak hayattan bir şeyler beklemek, en hafif tabiriyle saflık olur.

Böyle bir durumda da iş yok demek veya iş bulamamaktan daha doğal ne olabilir? Oysaki kişinin kendisini geliştirip yetiştirmesi gerekir. Bunu başardığı sürece de işsizlik diye bir durum söz konusu olmaz. O takdirde tercih hakkı kendi uhdesinde olur.

Tavşanın dediği (o bağ olmazsa öbürü olur) misali, dilediği ve istediği yerde çalışma sağlar. Velhasıl iş bilen ve çalışmak isteyen için memlekette iş çok ama çalışmak isteyen yok!

* * * * *

*(Taşı delen suyun kuvveti değil, damlaların sürekliliğidir. ‘’Anonim’’)

  *(Kavramak için görmek, görmek için de dikkatle bakmak gerekir. ‘’Pitırgrelli’’)

    *(Kazananlar engellerin arkasındaki fırsatları, kaybedenlerse fırsatların önündeki

       engelleri gören kişilerdir. ‘’B. T. Sasık’’)

    *(Çok dinleyip az konuşmamız için iki kulağımız ve bir dilimiz vardır. ‘’Diyojen’’)

     *(İşler asla zor değildir. Yeter ki onları küçük parçalara bölebilelim. ‘’Henry Ford’’)  

*   *   *

                                               05 Ekim 2015 - Pazartesi / 23. 00 – KIRLANGIÇOĞLU OKTAY.