Geçtiğimiz hafta içerisinde ‘’TÜRKOCAĞI ŞUBESİ’’ tarafından organize edilen ve ‘’KALE MEDYA ‘’ nın konferans salonunda gerçekleştirilen bir istişare toplantımız oldu.

        Toplantının konusu Kırıkkale’ ye bir ‘’ŞEHİR MÜZESİ’’ yapılması idi. Toplantının şeref misafiri de şehrimizin yetiştirdiği, ‘’HOCA AHMET YESEVİ VAKFI’’ nın kurucusu ve başkanı, hemşerimiz Sayın Erdoğan ASLIYÜCE idi.

        Muhterem hemşerimiz ve kıymetli arkadaşım Sayın ASLIYÜCE; yılların birikimi olan elinde topladığı bölgemize ait tarihi eserleri, kendi eliyle ve gözü görürken, şehrin eksiği olarak değerlendirdiği bu materyalleri bağışlamak istiyor.     

        Bu vesileyle de şehirde bir ‘’MÜZE’’ nin oluşmasının sağlanması uğrunda takdire şayan bir mücadele veriyor. Konuyla ilgili olarak şehrin ileri gelenleriyle de görüşmelerde bulunuyor.

        Sayın ASLIYÜCE’ nin bu asil çabası bana, aylar önce ‘’MKE’’ ile ilgili yazmış olduğum bir yazıma çağrışım yaptırdı. O satırları aynen buraya alıyorum:

        (31 Ağustos 2015 tarihli KALEHABER ‘’MKE Lojman ve Sosyal Tesisleri‘’ yazımın son üç paragrafını aktarıyorum):

        ‘’……. (Bu noktada ben şahsen şunu belirtmek istiyorum. Yarım asrı geçen bir yaşam zamanını geride bırakmış olduğum bu şehrin kuruluş tarihine şahitlik eden, gelecek nesillere nereden nereye gelindiğinin belgeseli niteliğini taşıyan bu binalarımızın hiç değil bazılarının, geçmişimizi geleceğe taşıması amacıyla ‘’MÜZE’’ tarzında muhafaza edilmesi görüşümü, buradan kamuoyu ile paylaşmak isterim. Gerçi ilk yapılan lojmanlardan bugün eser kalmadığını ilk paragrafta üzülerek yazdım.

        Bu bağlamda şu anda otopark olarak kullanılan Adliye karşısındaki yerin bir köşesine, o ilk yapılan iki katlı ve çift taraflı binanın bir maketi (eski resimlerden) yapılabilir. Ama hiç değilse mevcutlar içerisinden birkaçı ayrılabilir. Kaldı ki bu yerler aynı zamanda Belediyenin çeşitli sosyal amaçlı çalışmalarına mekân sahipliği yaparak ta değerlendirilebilirler.

        Günümüzden şöyle 30 – 40 sene gerilere doğru gidelim. Günümüz gençliğinin öyle pek te bilemediği ve bizlerin de nereden nereye geldiğimizin bir belgesi olması hasebiyle bu açıklamayı yapmaya kendimi borçlu addettiğim içim yazıyorum. Saygılarımla,) ‘’

        Bu yazımın ağırlık noktası MKE ve Lojmanların akıbetiyle ilgili oluşundan, bu satırları kaleme aldığım ana kadarki okunma değeri (5240 kişi) olarak görünmektedir.

        Bir şehrin günümüzden geriye dönük yarım asırlık tarihine şahitlik edeceği düşüncesiyle yazılmış olan bir makalenin üç aylık okunurluğu, aynı şehrin spor kulübüyle ilgili bir yazıyla kıyasladığın zaman, üç günlük okunurluk değeri bunun iki katına tekabül ediyorsa eğer, burada düşünülmesi gereken bir çarpıklıktan bahsedilmesi gerekir diye değerlendiriyorum!

        Bunu yazarken de sakın ola spora karşı olduğum düşünülmesin, zira gençliğinde spor-atletizm yapmış bir kişiyim. Sporla ilgili yazıyı hazırlayan genç kardeşimizi de bu vesileyle kutlarım.

       Benim üzerinde durmak istediğim nokta, bu şehre bu zamana kadar gelmiş – geçmiş bilcümle ister atanmışları isterse seçilmişlerinin ne derece hizmet ettikleridir. Suya sabuna dokunmadan günümü doldurayım, gelen ağam – giden paşam gerisi önemli değil demek değildir! Buna, adına (STK) Sivil Toplum Kuruluşu denilen şehrin ileri gelenleri de dâhildir!

        Bahis mevzuu sürenin geriye doğru bir analizi yapılarak, bu süreç içerisinde göreve gelen veya seçilenlerin bir istatistiğinde bunun değerlendirmesi yapılıp, hizmet süreci içerisinde hizmet mi yapmışlar, yoksa o hizmete ihanet mi etmişler! Bunun gözlemlenmesi gerekir.

        Ayinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz demiş atalarımız! Dolayısıyla kim gerçekten hizmet etmiş, kim lâfla peynir gemisi yürütmüş bir bakalım görelim! Ne zaman ki, mangalda kül bırakmayanlarla veya başkalarının sırtından rant sağlayanlarla bir yere varılamayacağını öğrenirsek, işte o zaman…..

        Şahsi gayretleri ve birikimleriyle bu şehre hizmet etmek – bir şeyler vermek için mücadele eden ve değil elini, gövdesini taşın altına koyanlara, yapmak istediği veya yapmayı düşündüğü ile ilgili olarak; (- Sana mı düştü? – Senden başkası yok mu? – Başka işin mi yok?) tarzında tavır – hareket ve davranışlar gözlerden kaçmıyor!

        Sayın ASLIYÜCE’ nin de bu bağlamda karşılaştıkları ve yaşadıklarını tahminde yanılmadığımı zannediyorum. Zira yaşadığı şehre hizmetin bedelini, dahası olmayan bir şekilde (zamanı itibariyle)                        ödemiş bir işletme sahibi olarak yaşadım ve yazıyorum!  

*   *   *

N O T: Yıllar önce bir okuyucu dostum tarafından kaleme alınmak suretiyle bana hatıra olarak verilen, çoğunun kaynağı hakkında bilgi sahibi olmadığım tavsiyeler olup, okuyucu dostlarıma bir şeyler verebilirse, kendimi bahtiyar sayarım. 21. 11. 2015 – Cumartesi / 23. 00 – KIRLANGIÇOĞLU OKTAY.  

* * *

* Yaşamımız süresince birçok rastlantılarda kazanırız veya kaybederiz.

  *  Gördüğümüz – duyduğumuz ve karşılaştığımız örneklerle kendimize bir yol çizeriz.

     *  Yeter ki, yaşantımızla, insanlığımızı öğretenlere layık olmayı bilelim.

        *  Ve bize örnek olanlara gurur verelim.

           *  Uğraşlarımızı onurlu konulara verip benliğimizden utanmayalım.

* * *

* (Fâsık idarecilerle düşüp kalkma! ‘’Abdülhâlik Cündevâni Hazretleri’’)

* (Herkes şefkat gözüyle bak ve kimseyi hakir görme! ‘’Abdülhâlik Cündevâni Hazretleri’’)

*   *   *   *   *