Başkanlık sistemi; Devlet yönetiminde tek bir kişinin başkanlığında hükümet etme ve devleti yönetme esasına bağlı siyasi sistemdir. Temel unsurları ise;

1) Başkan, halk tarafından doğrudan ve dolaylı olarak belirli bir süre için seçilir. Bu süre hiçbir biçimde parlamento tarafından kısaltılamaz ve fesh edilemez.
2) Kuvvetler ayrılığı kesin bir biçimde uygulanır.

3) Hükümet üyeleri başkan tarafından seçilir ve azledilir. Başkan hükümet üyelerinin düşüncelerine uymak zorunda değildir. Hükümet üyeleri yasama organı içinden Başkan tarafından seçilebilir ancak seçildikten sonra yasama organı üyeliklerini sürdüremezler. 
4) Devlet başkanı, hükümet başkanı ayrımı yoktur. 

5) Başkan görevi ile ilgili işlerden dolayı sorumsuzdur.

Genel hatları ile çerçevesini çizdiğimiz başkanlık sisteminin dünyada tek başarılı örneği ise Amerika Birleşik Devletleridir. ABD hariç diğer ülkelerde otoriter rejim haline gelmiş, diktatörlüğe kaymıştır. Henüz demokrasinin tam olarak yerleşmediği, siyasi, kültürel alt yapısı ve Başkanlık sisteminin alt yapısının oluşturulmamış olması henüz Türkiye’nin başkanlık sistemine hazır olmadığını göstermektedir.

Bütün siyaset bilimcilerin söylediği aslında aynı ortak noktada birleşmektedir. Diyor ki siyaset bilimciler “Demokrasinin güçlü olmadığı ülkelerde başkanlık sistemi çılgınlıktır.” demektedir.

Başkanlık sistemi siyasi tarihimizde en az kırk yıldır tartışılmaktadır. Başkanlık konusu ile ilgili en net açıklamayı MHP’nin kurucu lideri Merhum Alparslan Türkeş “ Temel Görüşler” kitabında şu şekilde ortaya koymaktadır. “Milliyetçi hareket tek başkan tek meclis sistemini savunur. Çağımız kuvvetli, adil ve hızlı icra çağıdır. Türk milleti dünya imparatorlukları kurduğu devirlerde kuvvetli adil ve hızlı icra sistemini uygulamıştır. Kuvvetli ve hızlı icra, icra gücünün tek elde toplanmasıyla mümkündür. Bunun için tarih ve töremize uygun olarak başkanlık sistemini savunuyoruz.” Demekle birlikte,  Başbuğ ülkemizde çift parlamentonun olduğu dönemde, o dönemin şartlarında bu fikri ortaya koymuş, şartlar değiştikten sonra bu fikri bir daha hiç açmamıştır.

Başkanlık sistemi teoride olumlu gibi görünse de  günümüz Türkiye’sinde uygulanabilirliği zor görünmektedir.

Parlamenter sistemde çeşitli eksikliklerin giderilerek parlamenter sistem ile yola devam etmemiz gerekmektedir. Bunun yanında parlamenter demokratik sisteme de işlerlilik kazandırmak gerekmektedir.

Bunun içinde siyasi partiler kanunun değişmesi, toplantı ve gösteri hakkı ve özellikle yargı bağımsızlığının gerçekleşmesi gerekmektedir.

Şu anda savunulan başkanlık sistemi ise daha önce Amerikan emperyalizminin bize bir tavsiyesidir diyen bir kişinin siyasi ihtirasının nasıl karşılanacağının projesidir. Bir kişinin kişisel yetkilerini artırma düşüncesidir.

Sanki başkanlık sistemi geldiğinde bütün sorunlar çözülecek, sihirli değnek ülke üzerine değecek ve Türkiye’ye güneş doğacak. Ekonomik sorunlar çözülecek ve birden bire zenginleşeceğiz.

Ülkemizin bugünkü şartlarında bizi demokratik geleneğimizden uzaklaştıracak, keyfi idareye kurban edecek ve yönetim anlayışımızı kökten değiştirecek olan başkanlık sistemine TBMM geçit verse de her zaman sağduyusuna inandığımız yüce Türk milleti geçit vermeyecektir.