Dün Sultanahmet’te bir patlama oldu. Maalesef bizlere misafir olarak gelen ve gerçekten ülke ekonomisinin can damarını oluşturan turizmin katkısını sunan insanlardan on kişi öldü. Yaralılar da var.

            Her şeyden önce terörün her türlüsünü lanetlediğimizi zaten artık birbirimizi tanıdığımızdan biliyorsunuz.

            Gerek düşmanlık yapan ve güvenlik güçlerini dolayısıyla ülkemi hedef alan silahlı terör ve gerekse paralel yapılanma gibi benim ülkemi içten kemiren hain terör olsun bunların hepsini lanetlediğimi baştan ve bir kez daha kuvvetle söyleyeyim.

            Emeklilik hayatının ve sağlığında zorunluluğu nedeniyle ekranlarda gezinirken bu patlamanın olduğu ilk anda belki birkaç dakika içinde haberlerde izlemeye başladım. Bu arada kadim dostların oluşturduğu sanal ortamda da birkaç dakika içinde haberler telefonumuza düşmeye başladı.

            Terörü veya patlamayı kim yaptı neden yaptı nasıl yaptı kısmına burada girmek istemiyorum. Fikrim olmadığından değil. Sadece bu yazıyı farklı tema üzerine kurduğumdandır.

            Haberleri izlerken bazı kanalların daha duyarlı olduğunu ama büyük çoğunluğunun haber atlatma yapmak için ne denli çaba sarf ettiğini gördük. Kimi görgü tanığı konuşturdu, kimi buzlama dan kan ve ceset parçaları gösterdi. Biraz önce dediğim gibi cep telefonuna kadim dostlar tarafından gönderilen ilk resim ve bilgiler inanın ekranlarda gördüğümüzün yanında masum kalırdı..

            Görev dolaysıyla cesette gördük, parçalanmışını da gördük. Ama bu ekranlardan bu cesetleri göstermek, kanı göstermek neden? Bu kime hizmet eder, kimin ekmeğine yağ sürer.

            Efendim yayın yasağı kondu diye hemen bazı odaklar birleşti devlete hükümete saldırmaya başladı. Ana muhalefet parti lideri “ ambulanstan önce yayın yasağı geldi” şeklinde bir açıklama yaptı. Hemen ardından sosyal medyada buna çok ilginçtir ama paralel yapı fikrinde olanlar destek oldu. Yayın yasağını kınadılar. Ertesi gün ise bazı basın organlarının manşeti aynı kelimeler oldu.

            Bilindik kelimeleri tekrar etmek istemiyorum ama Fransa örneği en güzeli değil mi bu konuda. Oradaki patlamada bırakın yayın yasağını adamlar gümrüklerini kapamadılar mı? Kim onlara bunu yaptı diye eleştiri getirdi. Benim ülkemde devleti eleştirmek bu kadar mı basit. Neden vurun abalıya hep devlete oluyor. Devleti yönetenlere oluyor. Dediğim gibi bu yayın yasağı devletin lehinedir. Birincisi suçluyu tespit ve takipte şarttır. İkincisi ülkenin moral ve motivasyonu anlamında vatandaşın psikolojisi için şarttır. Üçüncüsü gelirimizin belli oranını sağlayan turizmin baltalanmaması için şarttır. Dördüncüsü kan ve ceset resimleri ve görüntüleri ile neslimizin davamı çocuklarımızın ne hale geleceğinin bilinmesi için şarttır.

            Bu yayın yasağının olmaması terör örgütünün propagandası için bulunmaz nimettir. Gayri nizami harbin bir parçası da halkı korku ve paniğe sevk ederek günlük yaşamlarından alıkoymadır. Bu görüntüleri izleyenlerin doğal olarak günlük yaşamlarına devam edip Sultanahmet’te gezinmeleri zordur. İşte buda kalleş terörün işine gelir. Bunun için yayın yasağını en ağır şekilde eleştirmek yanlıştır.

            Ama bir faydası oldu bu yayın yasağının. Daha öncede dediğim gibi safların ortaya çıkması için yani paralel yapının kimler ile beraber olduğunun belli olması için ve daha düne kadar bir birinden nefret edenlerin şimdi sırf hükümeti, devleti, ülkenin tepe yöneticilerini eleştireceğiz diye can ciğer kuzu sarması olduğunu göstermesi açısından faydalı oldu.

            Selam ve dua ile…