On dört yıllık AKP iktidarının gerek seçim propagandalarında gerekse dış politikada en çok kullandığı seçim malzemesinden biride Osmanlıcılık politikası olmuştur.

Osmanlıcılıktan hatta yeni Osmanlıcılıktan bir çok kişinin anladığı eski Osmanlı ihtişamına dönmek, hatta Osmanlı sınırlarına sahip olmak olarak görülebilir. Fakat gerçekten Yeni Osmanlıcılık fikrini ortaya atanların  amaçları bu muydu tartışılır.

Bu uğurda Osmanlıcılar, Osmanlı alfabesi öğrenmeyi sanki milli bir seferberlik haline  getirerek, hep bu ruh hali ile hareket etmişlerdi.

İktidara yanaşmak, yalakalık yapmak isteyen hemen hemen her sivil toplum örgütünün, bürokratların Osmanlıca kurs açtığını biliyoruz. Barolar kurs açıyor, Kredi yurtlar kurumunda, esnaf teşkilatlarında sanki yarın Osmanlı canlanacakta o güne hazır olalım “maazallah cahil kalırız” anlayışı vardı.

Evet, Osmanlı olacağız ya BOP eşbaşkanı da oluruz bu uğurda.

Yalnız Osmanlı olacağız da hangi Osmanlı ?

Herkes sanki 15. yy Osmanlı olacağımızı zannediyor. Gerçekten de dünyaya hükmeden, vatandaşına adil davranan, hoşgörü ile bütün insanlığın kalbini kazanan, hırsızlık, yolsuzluk yapmayan, koltuk için her türlü ahlaksızlığa evet demeyecek bir Osmanlı mı?

Yoksa 19. Yy Osmanlı mı? Rüşvetin, yolsuzluğun, iltimasın artarak yaygınlaştığı, devlet adamlarının vatandaşa haksızlıklar yaptığı bir Osmanlı mı?

Bugünkü Türkiye’nin aslında 19. yy Osmanlı olduğumuza bir örnek vereyim sevgili okuyucularım gerisine siz karar verin.

Osmanlı’da devlet adamlarının mallarına el koyma denilen “müsadere” adı verilen bir sistem vardı. Bu sisteme göre ölen yada görevden alınan devlet adamlarının bütün mallarına devlet el koyar varislerine ya malının yüze onu kadar bir mal yada bir emeklilik maaşı verirlerdi. İşte bu sistem yüzünden mirasçılarına hiç servet bırakamayan Osmanlı devlet adamları Osmanlının hatta Türk İslam tarihinin en köklü sistemlerinden biri olan “Vakıf” sistemini gerçekten halk niçin kullanılacak bir sosyal kurum olmaktan çok devletten mal kaçırma aracı olarak kullanmaya başladılar. Buna göre bu devlet adamları bir vakıf kuruyorlar. Bu vakfın yöneticileri dediğimiz “mütevelli heyetini kendi seçtiği gibi vakıf başkanı olarak ta oğullarını atıyordu. Böylece devletten mal kaçırdığı gibi hiçbir şekilde vakıf mallarına el konulamadığından dolayı oğluna bu malı dolaylı olarak miras bırakmış oluyordu.

Yani Osmanlı devlet adamları vakıf sayesinde devleti dolandırıyorlardı. Şimdi bu duruma baktığımızda ha Osmanlı’nın yüz yıl önceki hali ha günümüz hiçbir farkı yok gibi görünüyor.

Bugünde birileri Vakıf aracılığı ile devletin bütün organlarını kendine hizmet eden bir kurum haline getirdiği gibi her türlü kirli akçeli işlerin çevrildiği yer konumuna getirmişlerdir.

Evet, Osmanlı hayalleri görenler lütfen olaylara birde bu pencereden bakın sizin Osmanlınız Fatih, Yavuz Osmanlısı iken birilerinin Osmanlısı başka ruh başka anlayış başka dünyanın Osmanlıları .