Malûm olduğu üzere geçtiğimiz hafta (07 / 15 – Mayıs) ta, bir ‘’ TRAFİK HAFTASI ’’ nı daha idrak ettik.

           Ülkemizin başının belası olan ‘’ PKK TERÖRÜ ’’ nden daha eski ve daha büyük olan         ‘’ TRAFİK TERÖRÜ ’’ konusunda bugüne kadar yeterli ve etkili bir uygulamanın gerçekleşmemesi sonucu, böyle bir haftayı daha geride bıraktık.

          21 milyona yaklaşan motorlu araç sayısı ve 28 milyonu bulan sürücü belgesi sahibi olan bir ülke olarak, adına kaza dediğimiz ‘’ TRAFİK KATİAMLARI ’’ nda, her yıl binlerce insanımızı, kan gölüne dönen karayollarında telef etmekteyiz!

          Son istatistik bilgilerine göre; yıllık trafik kazası sayımız 1. 199. 000 kaza! Kaza yeri tutanaklarına göre olay mahallinde hayatını kaybeden sayısı 3. 524 kişi! Bu kazalarda yaralanan insan sayısı ise 285 bin kişidir.

          Kaza sonrası yollarda – hastanelerde – evlerde ölenler, 30 günlük bir zaman diliminde takip edildiğinde, ölü sayısı pratik olarak 3 e katlanmakta yani 9. 500 kişiye çıkmaktadır. Dolayısıyla her ikisini topladığımızdaysa 13. 000 kişiyi bulmaktadır!

          Bu ölümlerde (18 – 25 yaş gurubu) birinci sırada, (0 – 14 yaş gurubu) ise ikinci sırada yer almakta olup, bu ikinci guruptaki yeni yetişmekte olan fidan gibi canlarımız – çocuklarımızdan her yıl 3 bin kişi hayatını kaybetmektedir.  

          Genel toplamda günlük ortalama 30 insanımızın bu kazalarda hayatını kaybettiğini belirtirsek, olayın boyutunun ne denli büyük olduğu daha net olarak anlaşılmış olur!

          Mayıs 2014’ te yaşanan ‘’ Soma Madeni Faciası ’’ nda ki can kaybı toplamını, kara yollarda her on günde bir kaybetmekteyiz! Keza otuz seneyi geçen terör belasındaki can kaybımızın toplamını, adına kaza dediğimiz  ‘’ Trafik Terörü ’’ nde her üç senede bir, o sayıdan fazlasını, kan gölüne dönen yollarda kaybetmekteyiz!

          Belirtilen sayılara yollarda vurup kaçanların yaraladıkları veya öldürdükleri ise, istatistikî olarak dâhil değildir. Bu kazalarda yaralanan 285 bin yaralının, yaklaşık % 10‘ u 3 - 6  ay arasında geçici sakatlık yaşamakta. Yani iş ve gücünden yoksun kalmakta, % 5‘ i de daimi sakatlıkla tekerlekli sandalyeye  veya koltuk değneklerine mahkûm olmaktadır. Bu ise o kişinin ömür boyu ailesine ve devlete ağır bir mağduriyete mâlolması demektir!                                                                                

          Yine yıllık 1. 199. 000 trafik kazasının, her birinde en az bir saatlik vaktin kaybedildiği düşünülürse, toplamda bunun yılda ve sadece sürücü bazında yaklaşık 140 yıl zaman kaybı olduğu ortaya çıkar. Kazanın muhatabı yolcu sayılarını da eklediğimizde, olayın maddi iş gücü kaybının boyutu daha da korkunç olur!  

          Adına sadece ‘’ kaza ’’ deyip geçtiğimiz böyle bir tablonun oluşumuna sebebiyet vermiş olan trafik kazalarından sonra bizler dememeliyiz ki: ‘’ Eller Aya – Biz Yaya! ‘’ Çünkü böyle bir durumun sonucundan farklı bir şey beklenemez!                                                   

          Bu zamana kadar T. B. M. M. nde bu konuların aciliyeti ve önemine binaen somut bir girişim maalesef olmamıştır. Bu konuda ne iktidar ve nede muhalefetten bu facianın önlenmesine yönelik hiçbir plan ve projenin olmadığı Sivil Toplum Kuruluşlarınca ve üzülerek müşahede edilmektedir!           

          Trafikle ilgili olayların temelinde yatan gerçek eğitimsizliktir. ‘’ Ana Okulu ’’ ndan başlaması gereken trafik eğitimi, mevcut eğitim sistemi içerisinde, yalnız 12. sınıfta seçmeli ders şeklinde, o da ya boş geçmekte veya göstermelik şekilde geçiştirilmektedir.

          Taşıt sayısındaki artışa uyumlu olarak gelişemeyen karayollarımız, buna bağlı olarak yeterli kalitede eğitim veremeyen ‘’ Sürücü Kursları ’’ ndan geçerek trafiğe iştirak eden, sorumluluğunu bilmeyen sürücülerimiz sonucu, sorunlar daha da katlanarak artmış durumdadır.               

          Mevcut olumsuzluklar içerisinde, trafik terörü ile mücadelenin yegâne yolu, trafik kurallarına uymakla sağlanabilecektir. Yoksa ‘’ Kurallar bozulmak içindir ’’ zihniyetiyle hareket edenlerin sürüş yaptıkları, yaya geçidi üzerindeki yayanın üzerine araç sürenlerin, kendisine saygısı olmayanların başkalarına saygı göstermeyeceği trafikten bir şey beklenemez.

          Öncelikle trafik kurallarını öğrenip uygulamak, sonra da çevremize bunları öğreterek, bu beladan kurtulunabilir. Bunun yapılması ise millî bir vebaldir! Zira karayollarında telef olan binlerce insanımızın kaybında, az veya çok hepimizin payı olduğu unutulmamalıdır!