Bayram ertesi geçtiğimiz Cuma günü öğle vakti.

Yani Cuma Namazı öncesi.

Yer: Kırıkkale Merkez Nur Camii avlusu.

Cami avlusu gitgide kalabalıklaşmakta.

Camide iki tane cenaze!

Cenazelerin ikisi de tanıdığım kimseler!

Birisi taa İş Okulundan devre arkadaşım rahmetlik.

Diğerinin de kardeşleri çok sevdiğim ve değer verdiğim şahsiyetler.

Rahmetliklerin ikisi de mühendis ve MKE kökenli, elektrik ve kimya.

Birisi MKE nin üst düzey yöneticiliğine kadar ulaşan şahsiyet.

Diğeri siyaseten bir dönem seçilmiş olarak hizmet vermiş kişi. 

Her ikisi de bu şehrin insanları, emeklileri.

Birisi şehrimize adını veren köyden, köklü bir aileden.

Diğeri ise şehrin doğusundaki bir köyümüzden hemşerimiz.

Birisinin tabutu avlu kısmında musallada.

Ayakucunda aile efradından amcası, oğlu ve kardeşi.

Diğerinin tabutu bayrağa sarılı vaziyette ve ‘’Cenaze Bekleme Yeri’’ nde.

Onun da başucunda evlat ve kardeşleri sırayla taziyeleri kabûl ediyorlar.

Birisine taziyeye uğrayanlar, İş Okulundan itibaren okul arkadaşları,

MKE den ve genel müdürlükten mesai arkadaşları.

Şehrin seçilmiş şahsiyetleri ve siyasetçileri.

Diğerine taziyeye uğrayanlar ise siyasi çevresinden dolayı bir hayli farklı.

İçlerinde tanıdığım ve tanımadığım pek çok kişi var.

En önemlileri de mevcut siyasi döneme mensup şahsiyetler.

Mevcut ‘’Cenaze Bekleme Yeri’’ konum itibariyle giriş kapısı olan bir oda.

İçeride tabut ve cenaze sahipleri, başucunda taziyeleri kabûl ediyorlar.

Taziye ziyaretine gelen cemaatten dolayı, girişin önü ana – baba günü.

Herkes belli bir sıra kuyruğunda içeriye girecek.

Duasını yapacak, taziyede bulunacak ve çıkacak.

O ara bir curcuna, korumalar etraftaki vatandaşlara hitaben:

(Kenara çekilin! – Kenara çekilin! - Bakan Bey geçecek!)

Bu arada da bakan bey bizzat kendisi cemaatten yol vermelerini talep ediyor!

Tabii orada bulunan cemaatteki homurtuyu ve söylenmeleri dinleyen yok!

(Ya burada da mı öncelik yani! Burada herkes cenazeye gelmiş.

Burada bari ayrıcalık yapmayın, ayıp oluyor yaa. Vesaire. Vs.)

Bu söylenenler orada bulunanların sarf ettikleri.

Beylerin kendilerinin duyup – duymadıklarını bilemem.

Ama şurası bir gerçek ki, bu ve benzeri olumsuzluklar her yerde var!

Ellerin memleketlerinde (yâni dış ülkelerde) asla ve asla bu ve benzerine rastlayamazsın!

Bu ve benzeri olumsuzluklar ‘’nevi şahsımıza münhasır’’ bize ait uygulamalar!

Elçiye zeval olmaz derler, sürçü lisan ettiysek affola…

Müteveffaların ruhları şad ola.