YER: Kırıkkale Cumartesi Kapalı Pazaryeri,

          ZAMAN: 29 Ekim – Cumartesi, saat: 16. 00 suları,

          MEKÂN: Pazaryeri sahası ve Zemin Otoparkı.

          Bahis mevzuu yer, malûm olduğu üzere merkez nüfusu yüz bin’ in üzerindeki Kırıkkale şehrinin en kalabalık ve hafta sonu olan Pazar yeri ve onun Otoparkı!

          Mutat olarak haftalık alış – verişimizi yapmak üzere, arabayı Pazaryerinin zeminindeki otoparka çekerek çıkıyoruz yukarıya. Her zaman olduğu gibi bir vaveyla ve curcuna.

          Haftalık ihtiyacımız olan sebzeyi – meyveyi alıp otoparka dönene kadar adeta sabır taşı oluyoruz. Sebep mi? Gayet basit, Pazar ortamı!

          Pazar ortamı da ne derseniz, söyleyeyim efendim. Almak istediğiniz şeyin tezgâhı başında nerede ise bir dayak yemediğiniz kalıyor, hem de parası karşılığında!

          Hooop dayı, seçmece yok öyle! Emmi noluyo yaa, biz seçip te mi alıyoz! Hala para veriyosan bizde para verip alıyoz, siz seçsin diye deeel! Aldığın cevaplar karşısında velev ki diklenecek olursan eğer, kafana terazinin kefesini yemeden kurtulursan şükret!

          Daha buna benzer neler neler. Pazara gelen vatandaş sanki onların esiri veyahut ta ihtiyacını oradan temine mecburmuş gibi bir zihniyetin esiri kişiler! 

          Tabii bunu derken tamamı böyle değil. Gayet efendice ve (-Buyrun Beyefendi, Hanım efendi, ne istemiştiniz, yardımcı olalım. Buyrun poşeti istediğinizi seçin – alın.) diyenler de az da olsa yok değil. Tabii buda onların esnaflık ve insanlık terbiyesi.

          Okuyuculardan gelen yoğun talep doğrultusunda, önümüzdeki günlerde bu Pazar ve pazarcı konularına yönelik ayrı bir yazı sunacağımı bildiririm. Elçiye zeval olmaz.

          Çoğunluk noktasından durumu değerlendirdiğinde, hiçte iç açıcı bir vaziyet değil! Başka şehir ve pazarlarla kıyasladığın zaman, paranla rezil olmaktan öte bir durum çıkıyor ortaya. Tabii unu kuru – tuzu kurular bu durumlardan etkilenmediklerinden de ilgilenmiyorlar!

          Neyse, biz hır – gürsüz bir şekilde ihtiyaçlarımızı alıp, poşetlerimiz elimizde iniyoruz otoparka. Nevaleleri bagaja yerleştirip çıkış güzergâhına yöneliyoruz. Aaa, birde baktık ki çıkış noktası kapalı!

          Arabadan inip yürüyorum çıkış noktasına doğru. Otoparkın Bay – Bayan Mescitlerinin tam önünde (71- ..  .. – 271) plakalı beyaz bir Mercedes otomobil! Üstelik ters istikametten girmiş ve de çıkışı kapatmak üzere yolun ortasına park etmiş!

         Arabaya yanaşıyor ve bakıyorum. Ön camının sol alt köşesinde içten yapışmalı bir etiket var, ‘’Belediye Meclis Üyesi’’ yazıyor!  Aracın ön döşü üzerine acil durumlar için aramak amacıyla bir not – telefon da bırakılmamış ki irtibat kurulabilsin, arabanızı çekin denebilsin!

          Plaka (71. . . . .) Kırıkkale olduğuna göre, etikette de Meclis Üyesi yazdığına göre, belli ki bu bizleri temsil etmek üzere, bizlerin seçerek görevlendirdiği kişilerden birisi!

          Bu arada otoparkta çıkış trafiği giderek kilitleniyor. Kornalar – bağırışmalar – çağırışmalar – küfürler, derken durum zabıtaya bildiriliyor. Belediyenin Zabıtalarından şahsen tanıdığım birkaç tanesi de bu arada oradaki tantanaya müdahaleye geliyorlar. Fakat bir şey yapılamıyor!

          Anons edilerek aracın sahibinin pazaryerinden otoparka intikalinin sağlanması isteniyor. Bilmiyorum anonsun yapılıp yapılmadığını. Ama bizler eli mahkûm bekliyoruz araç sahibinin gelip yolu açmasını!

          Anlayacağınız bekleyenlerin bu süre zarfında sarf ettikleri sözleri burada yazmaya elim varmıyor! Bekleyen herkes yukarıda bir nebzecik açıklamaya çalıştığım pazar ortamdan çıkmış, kiminin öfkeden canı burnuna gelmiş, kimi yeterince ihtiyacını karşılayamadan evine dönmenin ezikliği ve burukluğunda beklemekte! Hem de hiçbir mecburiyeti olmaksızın!

          Dakikalar geçmek bilmiyor, kapalı mekân insanın canı sıkılıyor, ama bir şey yapılamıyor! Adeta beklemeye mecbur ve mahkûmuz! Ve ben arabanın başında kenarda durup bekliyorum ki, gelen kimmiş acaba diye.

          Ha beklerken de arabanın resmini bir hatıra olarak çektim! Bu şekilde takriben kırk – kırk beş dakika bekledikten sonra iki bayan çıkıp geldi. Beyaz Mercedes’ e binip, geri manevrasıyla dönüp çıkıp gittiler.

          Arabanın camında ‘’Belediye Meclis Üyesi’’ etiketi olunca, tabii ben bilmiyorum arabanın sahibi o bayan mı yoksa beyi mi Meclis Üyesi! Keza beni hiç ilgilendirmiyor hangi siyasi partinin Meclis Üyesi olduğu. Zaten benim de böyle bir arayışım söz konusu değil.

          Fakat ortada bir gerçek var ki, bizlere hizmet etmek üzere bizlerin seçip göreve getirdiğimiz kişilerden bir örneği sizlerle paylaşmak istedim.   

          Şimdi sormak gerekmez mi, cama yapıştırılan Meclis Üyesi etiketi, kişiye üstünlük ve / veya ayrıcalık sağlamak amacıyla mı dır?

          Bu etiket olunca, Belediyeye ait ve fakat halka açık olan mahallerde (pazaryeri otoparkında), Belediye personellerince dokunulmazlığı olan kişi / kişiler anlamına mı geliyor?  

          Neredeyse bir saate yaklaşan bir süre kendisini seçen toplumun seyahat ve ticaret hürriyetini gasp eden bu halkın temsilcisi Sayın Meclis Üyesi’ nin aracına, gözlemlediğim kadar Belediye Zabıtasınca o mahalde neden bir işlem yapılmamıştır?

          Belediye Zabıtasınca şayet böyle dürüst bir işlem gerçekleştirildi de ben bilmiyorsam, bir zahmet bu işlemin evrakının gazeteye intikalini rica ederim.

          Bu ve benzeri makamlarda bulunun kişilerin ilgili (Belediye – İl Genel – VS.) gibi birimleri, bu mensuplarına uluorta ayrıcalık veya üstünlük sağlanması amacıyla mı bu etiketleri veriyor?

          Aslında bu soruları çoğaltmak mümkün ya, aklıma ‘’İMTİYAZSIZ – SINIFSIZ KAYNAŞMIŞ BİR KİTLEYİZ!’’ sözü gelince, lafı daha uzatmanın bir anlamı kalmadığını düşündüm! Çünkü ne de olsa onları seçen bizleriz! Veee, biz birbirimize benzeriz! ! !

                  02 Kasım 2016 – Çarşamba / 22. 30 - KIRLANGIÇOĞLU OKTAY.