1941 yılında Kırıkkale Mühimmat Fabrikası Çırak Okulu adı ile ilk defa tedrisata başlamıştı. Kendi ifadesi ile “Sanatkar İnsan”  yetiştirmek amacı ile açılmıştır. Zaman içinde bazen yatılı öğrenci almış, sonra gündüzlü eğitime dönmüş bazı yıllar öğrenci almamıştır.

Benim de içinde bulunduğum son öğrencilerini 1988 yılında aldıysa da 3308 sayılı “Çıraklık ve Mesleki Eğitim” kanunu kapsamında doğrudan işyerinde istihdam edilmiş böylece son devre Çırak Okullu olma ayrıcalığını sadece ismen yaşayabilmiştir.

Çırak Okulu bazen not ortalaması ile öğrenci aldıysa da genel itibari ile ortaokuldan sonra yapılan sınav ile öğrenci almıştır. Bu sınavlara ortalama iki üç bin öğrenci katılır, ancak 75 öğrenci alınırdı.

Çırak Okullular Kırıkkale’nin gözde çocukları idi.  Mahallede parmakla gösterilirdi. Analar gözü kapalı kızlarını verirlerdi.

Çırak Okullu demek büyüğe saygı demekti. Okulda üst sınıfına, öğretmenine, işyerinde ustasına saygı gösterirdi. Hocalarından hep baba şefkati(!) görürlerdi.

Çırak Okulluyu MKE kesmedi. Bir çok öğrenci lise okumadan Fakülteli oldular. Çırak Okullu bugün MKE’de en kalifiye usta olmanın yanında Profesör oldular, Mebus oldular, Doktor, Mühendis, Öğretmen oldular. Yani sadece MKE’de değil yeni mesleklerinde de büyük başarılara imza attılar.

Çırak Okullu hiç unutmadı okulunu ve devrelerini, bugün dünyanın dört bir tarafından selam gönderirler. Yeni Zellenda’dan ABD’ye, Dubai’den Çin’e dünyaya yayılmışlardır. Meslek hayatında kendini geliştirenler yazdıkları eserlerle çevrelerine faydalı olmaya başlamışlardır. Çırak Okulu öğrencileri her şeyden önce sanatkardı. Fabrikaların en has ustaları onlardı. İyi bir elektrikçi, kaynakçı, dökümcü, Torna Tesviyeci idi. Okulda bile kumpas, mikrometre ve teknik resim okumayı öğrenirlerdi.

Şimdi nerden çıktı bu Çırak Okulu yazısı aklınıza gelebilir. Malumunuz ben de bir Çırak Okullu olarak Çırak Okulu ile bir kitap çalışmam var. Gazeteden yazılarımı takip eden bir dostumun ricası ile bu yazıyı kaleme alırken uyarılarını dikkate almaya çalıştım.

Gerçekten de birkaç yıl içinde MKE’de Çırak Okulu mezunu işçi kalmayacak. Kurumu kendi evleri gibi gören, ustalığı ile kurumu ayakta tutan bir nesil maalesef tekaüt’e ayrılıyor. Kırıkkale’de silaha yönelik bir yan sanayinin olmaması da bu becerikli insanların atıl duruma çıkmasına sebep oluyor.

Bugün ise kurumu tekrar sahiplenecek ve ayakta tutacak modernize edilmiş yeni bir Çırak Okuluna ihtiyaç olduğunu düşünüyorum.

En genci orta yaşı geçmiş olan Çırak Okullu dostlarım ise en kısa zamanda devreleri ile sohbet toplantıları düzenlemeli ve eskiler yad edilmelidir. Hatta büyük bir toplantının da bütün devrelerinde katılacağı ve Çırak Okulu’nun bahçesinde hocalar eşliğinde yapılmasına ihtiyaç vardır.