Ramazan Bayramı: Arapça’da ‘eid ul-fitr’ demektir. Türkçe karşılığı ise ‘İftar Bayramı’

anlamına gelir. Aslına baktığımızda ramazan bayramı Arap ülkelerinde iftar bayramı olarak

kutlanıyordu. Yıllar geçtikçe iftar bayramı adını şükür bayramına bırakmaya başladı ve bu da

Türkçeye şeker bayramı olarak geçmeye başladı.

Şeker bayramı denmesi hususunda bir diğer düşünce ise şu şekildedir:

Osmanlı Devleti döneminde ramazanın ilk 15 gününden sonra askerlere tatlı gönderilirmiş ve

halk da tatlılar yapmaya başlarmış. O dönemde çocuklar da harçlıklarıyla şekerler alırmış.

Çocuklara bayram harçlığı yerine direkt şeker de verilmesi bir gelenek haline gelmiş ve bir

şeker alış verişi geleneği başlamış.

Yani hem şükür kelimesinin şekere benzerliği hem de şeker alış verişinin bir etkileşim

sembolü olması ile Ramazan Bayramı , ‘Şeker Bayramı’ olarak da anılmaya başlamış.

(Şeker bayramı denmesinde bu iki varsayım güçlüdür ancak net kaynağı olmadığı için başka

gerekçeleri de var olabilir)

Fakat en nihayetinde bu bayram: Bir rahmet ve bereket bayramıdır, 30 gün tutulan oruç

ayının ardından gelen şükürdür, ‘eid ul-fitr’ yani iftar bayramıdır. 3 ayların sonuncusu olan

Ramazan’ın ertesidir. Dua bayramıdır, birlik ve beraberlik bayramıdır. Paylaşım ve saygı

bayramıdır. Mutluluk ve hüznün beraber yaşandığı İslam aleminin kutlu 3 günüdür.

Ramazan Bayramı ne değildir?

Şeker günü ya da bayramı değildir bu kadar da basite indirgenemez, manevi bir değeri vardır

kapitalist bir öge değildir. Küfür ve inkarın olduğu bencilliğin kol gezdiği ‘hep bana rabbena’

günü değildir. En nihayetinde dini değeri olan kutlu bir gündür.Sadece resmi tatil günü

değildir. İbadetten uzak geçirilen tembellik günü hiç değildir.

Rahmet , bereket ve sağlık eşliğinde ; eş, dost ve akrabalar ile mutlu ve içten bayramlar

yaşamamız temennisi ile. RAMAZAN BAYRAMI’mız mübarek olsun.