Yerel yönetimler bildiğimiz üzere, ilde vali, ilçede kaymakam, köylerde ve mahallelerde de muhtar olmak üzere, silsile yoluyla davam eder. Hepsinin de ortak hizmet noktası da vatandaşın şikayetlerini dinleyip gerekli önlemleri alarak yardımcı olmak. Resmi törenlere katılıp başkanlık yapmak.
Yasaları uygulamak. Yani idaresinde bulunduğu bölgeye hakim olup, tüm kontrolü elinde bulundurması gerek.
Bu hususla ilgili daha detayı, 5442 sayılı İl idaresi Kanununun 27. ve 40. Maddelerinin arasında bulabilirsiniz.

* * *

Dün, günlük okuduğum Kale Haber Gazetesini aldım elime. Evvela sol üst köşedeki ilk haber dikkatimi çekti. Sayın Valimiz ilker HAKTANKAÇMAZ, Alevî Kültür Derneklerinin aşure etkinliğine katılmış. Sağdaki haber; sayın valimiz Aşağımahmutlar Kasabası'nda 2. Kabak Festivaline katılmış. Geçiyorum ikinci sayfaya. Sayın valimiz yeni atanan İl Sağlık müdürünü makamında misafir etmiş ağırlamış.
Bu tip haberler yanlız bugüne has değil. Günlük okuyanlar bilir. Hemen her gün sayın valimiz İlker bey bir etkinlikte, veyahut bir hasta ziyaretinde, bir olay mahalinde bir anma töreninde. Kimin ne sıkıntısı varsa orada. Yardımcısını yada özel kalem müdürünü göndermiyor, bizzat kendisi katılıyor, ortamda bulunuyor.

Kırıkkalemizin tüm kültürel etkinliklerinde, toplumsal değerlere katkısı olacak törenlerde, hatta SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ bile yaptığı merasimlerde "beni ne ilgilendirir, benim işim mi demeden" vefakârca, gocunmadan içinde bulunuyor.

Yüzündeki sımsıcak tebessümüyle...

Görev ve selahiyeti içerisinde olan, olmayan, il içerisindeki bütün heryerde valimizi görme olasılığımız çok yüksek.

Peki bu şekilde kazancı ne?

En yüce değeri, en güzel duyguyu SEVGİYİ KAZANIYOR. İnsanların güvenlerini yüreklerini fethediyor.

Bu şekilde halkın içinde olan, onlarla birlikte gülüp onlarla birlikte ağlayan nice valiler, kaymakamlar, muhtarlar halkın yüreklerine sevgilerini kazıyıp gittiler.

Misal makam odasının kapısına "kapıyı vurmadan içeri giriniz" diye yazı asan, kaymakamlık görevindeyken kepçe operatörünün yanına oturup kapalı yolu açtıran Erzincan'ın unutulmaz valisi Recep Yazıcıoğlu...
Bayburt'un tüm örf ve adetlerini yeniden canlandırıp kültürel etkinliğine yeni bir çehre katıp aslen Adana'lı olduğu halde fahri hemşehri ilân edilen Ali Haydar Öner...

Ve daha niceleri....

Hepsinin ortak noktaları, halkla içiçe olup, sevgilerini kazanmaları. Başka yere gitseler bile unutulmamaları....

Geçen günkü Keskin Kaymakamı Muammer Köken'in beyanları Keskin halkını derinden yaraladı.
Atatürk'ün MKE Fabrikalarını kurmayı ilk düşündüğü, Hacı TAŞAN gibi, Rahmi PEHLİVANLI gibi nice ustaların, sanatçıların yetiştiği, Sulumağarası gibi turizme katkıda bulunacak kültüre sahip tarihi olan, İç Anadolu'nun en büyük, en çok potansiyeli olan en çok ŞEHİTLER VEREN ilçesidir KESKİN.
Sayın Kaymakamımız o ilçenin en yetkili makamıdır. Evet kültürel bazı etkinlik yapmak veya katılmak gibi bir görevi olmayabilir. Hatta katılmayadabilir. Bu iş sivil toplum kuruluşlarının işidir beni ilgilendirmez deyip bir kenara bırakmak da etik bir davranış değil. İnsanlar ceketlerini ilikleyip, saygıyla makamınızda eğiliyorsa o makamın da gerekliliği gözardı edilmemeli. Hepsi bir kenara kaymakam beyin açıklamaları ve tutumu da açıkçası çok ama çok üzücü olmuştur.

Rahmi Pehlivanlı anısına Kültür ve Sanat Müzesi açmak, Hacı Taşan'ın ölüm yıldönümünde anma töreni yapmak, Sulu Mağarayı turizm adına restore etmek, o yöre halkıyla omuz omuza verip yüreklerinde yer etmek çok da zor olmasa gerek.
Aslında böylesine potansiyeli olan ve nüfus yoğunluğuyla ses getirebilen bir ilçede görev yapmak da bir nevi şanstır esasında.

İnanın ben yurtdışından Türkiye'ye ziyarete gelen kişinin, Keskin'i il zannedip, il plaka kodunu bile sorduğunua şahit oldum.

Yukarıda bahsettiğim gibi, nice yöneticiler, nice kaymakamlar geldi geçti. Ama halkla içiçe olup, gönüllere girenler asla unutulmadılar ve unutulmayacaklar.

En kutsal görevdir; makam-ı âliye,
Zenginsin demektir;
Ulaşmışsan SEVGİ denen hazineye.

En derin saygılarımla...