Geçen gün canımızı çok yakan bir şehit haberi ile çok geç tanıştığım ama duruşu ile kısa sürede gönlümüzde yer eden bir yankımın ölümünün ardından ölüm ile ilgili bir yazı yazmıştım.

Her ölüm erken demiştim.

Bugün yine iki farklı ölüm ile ilgili yazı yazma gereği hâsıl oldu.

Birincisi bugün 10 Kasım.

Kimi sever kimi sevmez. Kimi onu yüceltirken hâşâ tanrılaştırır. Kimi ise kendi kör kuyusunda yaşadığından onu kendi kuyusunda görür.

Ama bir gerçek var ki; Mustafa Kemal Atatürk bir kahramanlık örneğidir. Bir siyasetçi örneğidir. Bir devlet adamı örneğidir. Bir komutanlık örneğidir.

Bir dönem kışlalarda askerlere cebren öğretilen Atatürk’ün on maddesi başlığı altında bu özellikleri hepsinin en büyüğü şeklindeydi. Yani en büyük komutan, en büyük asker, en büyük devlet adamı, en büyük siyasetçi vs. elbette zorunlu olduğu için askerler öğreniyordu.

Ancak bu zorunlu bir eğitimdi ve her şeyin en büyüğü diyerek aslında sevilmesi ve saygı duyulması gereken bir insana antipati duyulmasına yol açıyordu. Zira insanlar en büyük insan deyince kendi dinlerinin en büyüğü ile kıyaslanıyor algısı, en büyük komutan dendiğinde atalarındaki liderler ile kıyaslıyordu. Ve doğal olarak ülkenin birlik ve beraberliği ve elbette dört bir tarafı düşmanla çevrili devletin kurtarılması anlamında tartışmasız büyük lider olan Mustafa Kemal Atatürk’ün sorgulanmasına yol açıyordu.

Ancak şimdilerde daha rahat ve anlayarak bir Atatürk sevgisi verildiğinden insanlar daha bir farklı gözle seviyor Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü. Bunun en büyük göstergesi milli bayramlarda anıtkabire koşan binler, on binler, milyonların her bayram bir öncekinden çok olmasıdır.

Anlayarak bir sevgi ile ölen bir insanın ardından yapılan törenlerin olduğu gün bugün.

İkinci ölüm haberi ise çevresinde mütevazı kişiliği, terbiyesi ve çalışkanlığı ile bilinen Yahşihan Belediye Başkanın evladının ölümüdür.

Bir süre önce maalesef tasız bir şekilde kaza ile yaralanan kardeşimiz yaşam mücadelesine yenik düştü.

Yaradan Rabbim insanları sınar. Kimini, para kimini mal kimini mevki ile sınar. Kimini ise yakınları ile sınar.

Kardeşim, kardeş başkanım Ahmet Sungur.

Sen evladınla sınandın. Kim bilir başına neler geldi. Genç yaşında siyaset dedin mücadele ettin. Güzide bir ilçenin başkanı oldun. Bir şehri yönettin kim bilir başına neler geldi. Kim bilir nelerle sınandın kardeşim. Ama biliyoruz ki en ağır sınavın budur.

Kardeşim Peygamberimiz tebliğ görevini yaparken en yakınları ile mücadele etmedi mi? Amcası en büyük düşmanı değil miydi? Ama gözlerinden damla damla yaş süzüldüğü o mübarek gözyaşlarının aktığı olay evladının ölümü değil miydi?

Kardeşim sabret. Demesi kolay elbet ama sabret. Sabret çünkü bu sınavının sonunda emin ol inşallah evladın cennette seni bekliyor olacaktır. İnşallah cennette birlikte mutlu olacaksınız.

Aslında ölüm ile ilgili uzun yazacaktım ama en doğrusu Hazreti Mevlana’nın bir sözünü tekrar etmek olacaktır. “Allah ile birlikte olduktan sonra ölümde ömürde hoştur”

Ülkenin kurtarıcısı Mustafa Kemal Atatürk ve Kardeşimiz Metin Sungur için bir fatiha okuyalım mı?

Selam ve dua ile…