Rahmetli Ozan Mahsuni’ nin bilinen meşhur türküsünün sözlerindendir; ‘’Yiğit muhtaç olmuş kuru soğana. Bilmem söylesem mi, söylemesem mi?’’ der ye hani! İşte bizim bu yazımızda yaşanılan iki ayrı konunun sonunda, ilgili ve yetkililerine söylenecek sözde bu!

        İşin aslında söylenecek çok söz var da, söyleyeceklerin zülfü – yâre dokunması söz konusu olacağından dolayı, başlığını öyle yazmak icap etti!

        Değilse halk dilindeki hikâyede; (- Mahkeme salonuna çat kapı dalan vatandaşın Hâkime sorduğuna, duruşması yapılan suçlu vatandaşın verdiği cevapla karşılık vermek gerekir de!)

        Günümüzün teknolojisinde elin oğlu artık Ay’ ı bıraktı da, taa Mars’ a gitmenin hesaplarını yaparken, bizdeki köhne ortaçağ zihniyetli, yeteneksiz – beceriksiz - liyakatsiz idareciler – yöneticiler ve personeller yüzünden, insan insanlığından çıkma noktasına getiriliyor ne yazık ki!

        Bahis mevzuu hikâyemiz; (19. Eylül. 2019 - Perşembe / 03, 41 – 439. 418. 0359) tarih ve şifresiyle yurt dışından Kırıkkale’ ye Western Union ile PTT vasıtasıyla döviz olarak havalesi yapılan bir paranın, burada ertesi gün yirmi üç saat sonra, bin bir macerayla ancak alınabilmesi çilesidir! Dolayısıyla yurtdışı bağlantılı işi olanlar, bundan ders alarak hareket etsinler!

        Perşembe günü havalenin aynı saatlerinde GSM’ ime havalenin sevkiyle ilgili bilginin resmi geldi. Hemen akabinde de saat 16. 00 gibi, gelen havalenin çekilerek, ilgilisinin banka hesabına aktarılması (yatırılma) bilgisinin telefonunu aldım.

        Kalkıp ilgili bankaya giderek, GSM’ e gelen havalenin şifresini gösterip, gelen dövizi ilgilinin hesabına yatıracağımı bildirdim. Bankalarının Western Union sistemiyle çalışmadıklarını bildirip, beni karşıdaki bankaya yönlendirdiler.

        Karşı bankanın boş olan veznesine müracaatımda aldığım cevap (doğruluğundan emin değilim!), on dakika önce baktıkları ve sistemin çalışmadığı şeklinde oldu. Ne yapmam gerektiğini sorduğumda ise, bu işte en iyi PTT’ nin sisteminin çalıştığını bildirerek oraya yönlendirdiler.                                                  

        Vakit olarak mesai bitimi de yaklaştığından doğruca gittim merkez PTT’ ye. Yine GSM’ den bilgiyi gösterip gelen havaleyi çekmek istediğimi bildirdim. Bana önce bir form doldurttular. Sonra o formu alıp bir güzel incelediler.

        Aldığım cevap çok enteresandı! Bana; (Kasalarında o miktar dövizin olmadığını, zira limit olarak ta bu miktarı Gen. Md. lerinin talimatı gereği ödeyemeyeceklerini, ister isem tutarını ‘’TL’’ olarak verebileceklerini) bildirdiler!

        Buradan anladığım kendi işlem hesaplarındaki (düşük) kur değeri üzerinden parayı bozarak, normalde bu işlemin masraf bedelinden kazandıklarından hariç, birde böyle exra vurgun yapacak olduklarını bildiğim için şiddetle karşı çıktım.

        Durum hoşuma gitmemişti! Baş Müdürlerine konuyu iletmek istedim. Fakat kendisinin izinli olduğunu öğrendim. Oysaki gelen meblağ ile limitleri örtüşüyor ve ödeme yapılabilirdi! 

        Bu arada paranın aktarılacağı şahıs da hesaba geçecek parayı bekliyor. İki ara bir derede kalmıştım. Döviz olarak alamayacağım kesinleşince, çaresiz ‘’TL’’ olarak alıp, tekrar serbest piyasadan dövize çevirip, aktarılmasını önerdim. İlgilinin ihtiyacına binaen kabul bilgisi geldi.

        Kabul bilgisi geldi ama bu defa da ekrandaki sistemden, gelen havalenin geriye iade edilmiş olduğundan ödeme yapamayacaklarını, yurtdışını arayıp durumu düzelttirmemizi, aksi halde ise Cuma sabahtan tekrar gelmemi ve o zaman kontrol edebileceklerini, zira mesailerinin de bittiğini (17. 15) de bildirdiler!

        Bunun üzerine acilen yurtdışıyla durum görüşülerek hesap teyidinin mutabakatı alındı. Para geri iade edilmemişti! Dolayısıyla ortada bir oyun dönüyordu! Yani bizim para kasalarında bloke olarak geceleyip repo edilecekti! Ben oyalandırılarak zaten mesai de bitmişti çünkü!

        Ne yapacağımı şaşırmıştım. O anda kafamdan geçenleri burada ifade etmem mümkün değil!!! Çaresiz çıktım PTT’ den ve geri eve döndüm.

        Cuma sabahı mesai saatinden on dakika önce kapının önündeydim. 08. 30 da açılır açılmaz daldım içeri, sıra falan da almadan, doğru akşamki memureye varıp, dünkü doldurduğum formu vererek; (Dün gelen havalemi geldiği gibi aynen döviz olarak istiyorum!) dedim.

        Aldığım cevap hiç şaşırtmadı; (Beyefendi dün söyledik size, kasamızda o miktarda dövizimiz yok diye!) Israr etsem ortalık karışacak, bekledim 09. 00 da müdürleri geldi.

        Müdür Beye kendimi tanıtıp; (Bakın, ben dünden gelmiş olan ve bir gün bekletilen paramı döviz olarak istiyorum!.……..) Uzunca uğraşın sonunda ben yine ‘’TL’’ olarak almak zorunda kaldım! Da, yine onu da alamadım!

        Bu defa da nasıl olmuşsa, ekrandan bizim havalenin görülmediğini söylediler! Bizim iş tam da Aziz NESİN’ in ‘’Yaşar Ne Yaşar, Ne Yaşamaz’’ ı na döndü! Parayı alamadan, kendilerinden bu durumla ilgili bir yazı alıp çıktım. Sonra da başladım çarşıda sırayla bankalara sormaya.

        Direkt öğrenebilirsem aldığım cevap; (- Şu anda Sistem Yok!). Yok eğer öğrenemezsem, sıra fişi al, otur ve en az yarım saat bekle, sıra gelince GSM’ yi göster, gördüklerinde de aldığım cevap hiç değişmiyor; ‘’Sistem Yok!’’  

        Öğle paydosuna kadar kaç bankaya girdiysem sonuç aynı! Bu telaşeden dolayı çaresiz Cuma’ yı da kazaya getirdik! Kaldık öğleden sonranın mesaisine.

        13. 30’ da yine bankanın birinden sıra alıp başladım beklemeye. Neden sonra sıra geldi, vardım bankodaki memure hanıma her zamanki gibi gösterdim GSM’ deki notu. Hayret! Bana demez mi ‘’TL’’ olarak mı, ‘’döviz’’ olarak mı alacaksınız paranızı diye!

        Saat 14. 00’ ü geçiyordu ki, havalenin gönderilişinden neredeyse yirmi dört saat sonra ve yatan şekilde döviz olarak parayı alabildim ve emaneti aktarabildim!

        NOT: Bu konuyla ilgili kayıtlı tüm resmi evraklar elimde mevcuttur!

*

        İkinci konumuz bir komşunun yaşadıkları. Geçtiğimiz gün evin kombisinden bir gaz kokusu hissediyorlar. Kendi yaptıkları kontrol ve aramayla bir sonuç elde edemeyince, mecburen ilgili birime telefon ihbarında bulunuyorlar.

        Kontrole gelen ilgilisi de bakıp – çekiyor, birde ölçüm yapıp, bacanızı değiştireceksiniz deyip, raporunu tutuyor ve gazı da kesip gidiyor. Komşu da ertesi gün raporu alıp, gaz idaresine giderek durumu bildiriyor ve nereden ne yapması gerektiğini soruyor.

        Kendisine bu konularla ilgili – yetkili firmaların bir isim listesini veriyorlar. Liste adres ve telefonları ağırlıklı olarak İstanbul merkezli kuruluşlar! Burası ise tabir caizse Anadolu’ nun tam da göbeği Kırıkkale!

        Komşu başlıyor telefon numaralarından yetkili firma aramaya. Çoğundan cevap alamadığı gibi, görüşebildiklerinin de verdikleri cevaplar ve talep ettikleri ücretler çok astronomik!

        Bunun üzerine buradan konu hakkında bilgi sahibi bazı tanıdıklarına durumu anlatıp, fikir teatisinde bulunuyor. Söyledikleri normal olarak bacanın değişmesinin söz konusu olmayacağı. 

        Zira bacalarının çelik sacdan olması söz konusu. Fakat tutulan rapora göre ise, yetkili kontrolörün onay imzası olmadan da gazın açılamayacağı ve bunun yaptırılmasının zorunlu olduğu şeklinde.

        Şimdi komşu bir çıkış yolu bulamıyor. Arıyor fakat cevap alamıyor! Cevap aldıkları İstanbul’ dan 7 – 8 yüz lira harcırah + işçilik istiyor! Ankara adresliler de en erken iki haftalık bir randevu ve diğerine yakın ücret talep ediyorlar! Haydi, buyrun cenaze namazına!

        Bu arada evin mecburi ihtiyaçlarını çözmek için de piknik tüpü alıyorlar. Onunla ne kadar çözümlenebilirse onu sağlamaya çalışıyorlar. Bu satırları kaleme aldığım saatlerde de yemek ihtiyaçlarını karşılayabilmenin mücadelesiyle meşgullerdi!