olamamalarıdır. “Müslüman Müslümanın kardeşidir” ve “ “Müminler ancak kardeştir” hükmü ilahisine tabi olmamalarıdır. Birbirlerine karşı, sevgi, saygı, hoşgörü, vefa, anlayış, dertlerin paylaşımı, sevincin ortaklığı gibi hususlarda yabancı olmalarıdır. Dünyanın öbür uçundaki dini, dili, ırkı, nesebi ayrı olana karşı gösterdiği hassasiyeti Müslüman kardeşine göstermemesidir. Halbuki İslam Devletine giden yolda Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Mekke’den, Medineye hicret ettiği zaman, Medine’de ilk yaptığı iki şey vardır. Bunlardan

1-      Kuba Mescidi ve Mescidi Nebi’nin yapılması

2-      İslam kardeşliği, yani Mekkeli muhacirle, Medineli Ensar’ın kardeşliği..

Konumuz olan ikinci husus o kadar önemli idi ki, yapılan bu kardeşlik, malda, mülkte, canda paylaşımı getirmiş, Mekkeli tüccar olan Muhacirler, Medineli ziraat ile, bağ, bahçe işleri ile uğraşan Medineli Ensar ile Hurmalıklarını paylaşmıştır. Medine Can olmuştur, Mekkeli Muhacire.. Medine Kardeş olmuştur, Mekkeli tüccara…Tüccarlıkla, ticaret ile Mekke’de hayatını devam ettiren Muhacir Medine’ye geldiği zaman kardeşlik hukukunu tesis eden Peygamber Efendimiz (s.a.v)’in bu yaptığına savaşta, barışta ve sosyal yaşamda her zaman sahip çıkmıştır.

 Bu hususta Peygamber Efendimiz (s.a.v), “Müminler birbirini sevmekle, birbirine acımakla ve birbirini korumakla bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da, sebepsiz uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulurlar” buyurarak, İslam kardeşliğinin önemini vurgulamıştır.

İslam kardeşliği, Müslümanlar arasında, sevgi, kardeşlik ve iş birliği yapma ilkesini yayıp kökleştirir. Bu kardeşlik birbirimizi sevmenin imandan olduğunu bize söyler. Birbirimizi sevmediğimiz zaman imanı kamile ulaşamayacağımızı bildirir.

Yine Peygamber Efendimiz (s.a.v) “Birbirinize haset etmeyin. Birbirinize buğz etmeyin, Tecessüs etmeyin, Birbirinizin kusurunu araştırmayın. Haber koklamayın. Fiyatları kızıştıracak rekabet etmeyin de Ey Allah’ın kulları birbirinize kardeş olun ”buyurmaktadır.

Acaba ne kadar birbirimize kardeşiz, ne kadar Müslümanız. Gerçi bizler dinin hükümlerini abdestsiz, namazsız fetva verecek şekilde alim yurduna sokmuşuz. Ama işimiz gücümüz bize emanet olan islam kardeşimizi kandırmak, ona iftira atmak, onu yalanla suçlamak, ona hasetlik duymak, onun makamını, mevkisini, parasını kıskanmak gibi bin bir ahlaki hastalığa tutulmuşuz.  Halbuki Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.) ile üç şey tamamlanmıştır. “ Son Din, Son Peygamber ve Güzel Ahlak…” Ahlakı öyle bir yitirdik ki, “Evin şeffaftan ise komşunun evine taş atma” sözüne rağmen ahlaksızlığa devam ederiz. Sessiz kalanlar ise “ Kim bir Müslümanın ayıbını kusurunu örterse Allah’ta kıyamette onun ayıp ve kusurunu örter” hadisi şerifine çoğu kez tabi olurlar.

Gıybet, dedikodu, iftira insanın kendini vuran, amelini boşa çıkaran, müflis eden harekettir. Biz İslam’ın verdiği kardeşliği anladığımız zaman “Camdan evi olanın başkasının evini taşlamamalı” sözündeki anlamı daha iyi anlarız.

Hatta kardeşliğin hukukunun korunmasını ise “ Ey iman edenler! Bilmeden birilerine zarar verip de sonra yaptığınıza pişman olmamanız için, yoldan çıkmışın biri, (fasık,  güvenilmez kimselerin getirdikleri haberler, “dinin emirlerine uymayan” demektir; yalan haber taşıyan kimse de bu kavrama dahildir.)  size bir haber getirdiğinde doğruluğunu araştırın.(Hucurat Süresi-6) ayeti cemilesinde açıklanmıştır.

HAYDİ MÜSLÜMANLAR KARDEŞ OLUN.