Emek, en yüce değerdir.
Bir insan eğitmek için emek verilirken harcanan zaman ise, muhakkak ki ziyadesiyle kutsaldır.

    Bir ülkenin yükselişi, yeni neslin eğitim seviyesinin kalitesine bağlıdır.

   Eğitim denildiğinde ilk aklımıza gelen, şüphesiz öğretmenlerimizdir.

   Öğretmenlik ve eğitimin değeri ülkemizde her geçen gün biraz daha aşağılara doğru inse de, yine de meslek alanları içerisinde en kutsalıdır.

   Esasında öğretmenlik sadece meslek dalı olmasından ziyade, bir anlamda demire şekil veren usta misali, ufacık dimağlara yön veren bilgi ustalarıdır.

   Ama gelgör ki öğretmenlerimiz, yeri geldiğinde stres atılmaya müsait darp yapılan birisi, yeri geldiğinde oradan buraya, buradan oraya itilip kakılan birisi...

   Sorun çıktığında, öğrencinin başarısızlığında hep öğretmene pay biçilirken, öğrencinin başarılı durumunda hiç öğretmenden bahsedilmez. Sadece öğrencinin kendi gayret ve yeteneğiyle kazanılmış bir başarı gibi lanse edilir bir çok kez. 

   Kimi zaman da yaşın yanında yanan kuru misali, aşkla yaptığı mesleğe hasret bırakılan sanki günah keçisi.

    Öğretmenler günü geldiğinde, diğer mühim günlerindeki gibi şiirler, sözler, hediyeler...

Ya sonra?!..
Sonrası yine kalınan yerden devam...

   Kitaplarına, öğrencilerine, tebeşirine hasret bir öğretmene verilebilecek en güzel hediye, ONA MESLEĞİNİ VERMEKTİR.

Mesleğine hasret ve her bir gününü öğrencilerinin özlemiyle geçiren bir öğretmenimizin, DERUNÎ mahlasıyla yazdığı bir şiiri, sizlere takdim etmek istiyorum.

YARIM KALDI

Hayaller heyecanlar,
Yarım kaldı.
Bir yanım burda,
Ama;
Bir yanım yarım kaldı.

Akacaktı gözyaşı,
Doldu taşacaktı,
Olmadı; yarım kaldı.

Umutlar, hevesler,
Aşkla bekleyiş,
Gönlümün baharı,
Başka bahara kaldı.

Çıkacaktı bir sitem,
Şükür ki orada kaldı.
Yalanı bile güzeldi,
Gerçeği yalan kaldı.

Bir yanıma çile,
Bir yarıma sabır kaldı.

Gökkuşağı kadar güzeldi,
Gökkuşağı kadar uzak kaldı.

Mana kadar anlamlıyken;
Madde kadar boş kaldı.

Beklemesi güzeldi ama;
Ama öylece kalakaldı.

Bilmem ki;
Muradı nedir Rabbimin,
Hikmetine boynumuz;
Kıldan ince kaldı.

Gönlümün bir yanı yarım,
Yarısında yarım kaldı.

Yine bana özlem,
Yine bana hasret,
Yine bana sabır,
Kaldı!
        DERUNÎ ERTEN

Mesleğine aşık ve hasret tüm öğretmenlerimize en derin saygı ve hürmetlerimle...