( Bir Anı)

Resmi kurumların yapılan etkinlik ve toplantılarında birçok kişiye plaket verilmesi olağan duruma gelmiştir. Verilen plaketler o kişinin veya kurumun hak edip etmediğinden ziyade, şuna verince buna da vermezsen ayıp olur düşüncesiyle hareket edildiği görülmektedir.

 İyi niyetle yapılan bu davranışlar çoğu zaman da çığırından çıkarak üst makamlara sunulan bir ulufe veya işi düşecek kurumların yetkililerine yağcılık yapmaya dönüşmektedir.

Şahsıma da uzun yıllar Yahşihan ve Seyitgazi İlçe Milli Eğitim Müdürü olarak çalıştığım yıllarda çeşitli toplantılarda birçok kere plaket verilmiştir. Doğrusunu söylemek gerekirse biri hariç diğerlerini pek hak ettiğimi düşünmemiştim. Çünkü yaptığım her iyi şeyi asli görevim olduğu için yapmışımdır.

İşte gerçekten hak ettiğimi düşündüğüm, benim için çok önemi ve değeri olan plaketin anısını anlatacağım.

Bin dokuz yüz doksanlı yıllardı. Yeni Mahallede bulunan müstakil evimin bahçesinde gezinirken ağaçların arasından yüksek sesle birinin adımı çağırarak beni aradıklarını duydum.

 Komşumuz benim bulunduğum yeri tarif ediyordu. Arayan kişinin sesinden İl Milli Eğitim Müdürümüzün şoförünün sesini tanımıştım.

Biraz sonra İl Milli Eğitim Müdürümüz de geldi. Kendisini bahçe kapısında karşılayarak evime davet ettim.

Temmuz veya ağustos aylarından biriydi. Evin her tarafı yeşillik içinde, bahçemdeki her çeşit çiçeklerde açmış, ortam gayet güzel görünüyordu.

Müdür bey beden dili ve hareketleriyle gayet mutlu gözüküyordu. Gözleriyle etrafı inceliyor müstakil evde yaşamın güzelliği ile ağaçların arasında yaşamanın önemini dile getiriyordu.

Sağa sola bakınarak giderken bir taraftan hem konuşuyor hem de çeşitli sorular soruyordu.

-Bu ev herhalde babanızdan kalmıştır. Bu ağaçları kim dikti kim büyüttü? Görüyorum ki birçok meyve ağacı, çiçekler ve üzüm asmaları var.

-Müdürüm bu evi ben kendim gecekondu olarak yapmıştım. Buradaki tüm ağaçları da kendim diktim. Tüm bakımlarını da eşim ve çocuklarımla beraber yapıyoruz.

-Gerçekten şu kocaman ağaçları siz mi diktiniz?

-Evet, müdürüm, kapatılan öğretmen okullarının son mezunuyum. Bizlere okulumuzda köylüye lazım olacak her şeyi öğrettiler. Şu gördüğün karşı yapı bizim ahırımızdır. Orada ineğimiz ve danamız vardır.  Evin yan tarafında da arılarım, şu gördüğün küçük yapıda da tavuklarımız var.

Yediğimiz içtiğimiz çok şeyi kendimiz üretiyoruz. Annem ve eşimde bu işlerde bana çok büyük destek veriyor. Tüm ailemiz bu yaşantıya alıştık, çok şükür kimselere muhtaç olmadan geçinip gidiyoruz.

Müdür bey evin yan tarafına bakarak arıları gördü.

- Oh inekte var. Yağ, süt, yoğurt, bal, yumurtada olunca ne güzel her şeyi doğal yiyorsunuz.

 Belediye bu ahır ve arılara bir şey demiyor mu?

-Belediye bu güne kadar herhangi olumsuz bir şey söylemedi. Komşularımızda büyük baş hayvanları olanlar var. Bende elimden geldiği kadar komşuların bahçe ve hayvanlarıyla aklımın erdiğince ilgileniyorum. Şu gördüğünüz komşuların dallarını hep aşılamış ve budamalarında yapmışımdır. Artık belediye bundan sonra yasak getirirse ona da mecburen uyarız.

Müdür Bey hayretini gizleyemeden:

-Valla ne yalan söyleyeyim çok etkilendim. Siz eğer bir köyde öğretmen olaymışsınız kim bilir daha neler yapardınız. Köylüye de bu yaptıklarınızla ne büyük örnek olur, yardımınız olurdu.

Karşılıklı konuşmalarla akşamı etmiştik. Bahçede hangi ağaçların olduğunu tek tek öğrendikten sonra:

 -Müdür bey iyi ki bugün sizi ziyarete gelmişim. Yaptığınız işlerle beni çok etkilediniz. Zaten çalışkan bir arkadaşımız olduğunuzu biliyordum. Siz sadece öğretmen olmakla değil yaşantınızın her safhasıyla çevrenize örnek olmuşsunuz.

Karşılıklı konuşmalardan sonra müdür bey oradan ayrıldı.

Müdürlüğümüzde günlük işlerin telaşesindeyken paralel telefondan sekreter il Şube Müdürünün aradığını söyledi.

Şube Müdürümüz R… Bey ‘’Vali bey tarafında size plaket verilecek yârin milli eğitim toplantı salonuna gelir misiniz’’ dedi.

Müdür bey hayırdır ne plaketi.

‘’İl Müdürümüz A… Bey sizin okullarınızı çok yeşil görmüş. Vali Beye bu durumu anlatınca çok hoşuna gitmiş. Bunun için size En Yeşil okulu bulunan ilçe Milli Eğitim Müdürü olarak Vali Bey tarafından plaket verilecek. Bu program sadece sizin için düzenleniyor’’ dedi.

Önce benimle dalga geçiyorlar, şaka yapıyorlar zannettim.

Ertesi gün söyledikleri gibi bir programla Vali Bey tarafıma böyle bir plaket verildi. Bu plaket hayatımda aldığım en anlamlı plaket oldu.

 Aslında müdür bey evimde ve yaşadığım her yerde ağaca ve çevreye verdiğim destek ve önemi bu vesile ile ödüllendirmiş oluyordu.

Daha sonra ormana beş yüz fidan dikip,  bine yakın badem çekirdeği gözedim. Basında bunu çevreye örnek olsun diye duyurdum. Yetkililerden hiç kimsenin aramaması ne yapıyorsun gerçekten diktin mi diye sorulmaması beni çok üzmüştü. 

Tüm bunları yaparken bir il belediyesinin yüz elli fidan dikimi için yeri göğü inleterek, belediyenin tüm imkânlarını kullanarak Başkentten ve birçok yerden gelen davetliler huzurunda, plaketler verilerek yapılması; yapılan işlerin ve etkinliğin aslında gösterişe dayalı bir etkinlik olduğu, hemen anlaşılıyordu.

Elbette yapılan iyi ve örnek işlerde plaket vermek çok yerinde bir davranış olabilir. Fakat            ‘’Körler topallar biri birini ağırlar’’ olmasın. Gerçekten kişi veya kurumlar gerçek örnek davranışlarıyla topluma büyük yararı olan faaliyetler yapıyorsa, elbette plakette verilsin, onura edilecek her şey yapılsın.26.12.2019