MKE Lokaline ikinci veya üçüncü gidişimdi. Lokal ağzına kadar dolu, hemen hemen boş masa ve sandalye yoktu. Çayları ucuz olduğu için halkımızın büyük bir kısmı tarafından tercih edildiği belliydi.Orada bulunanlar uğultu şeklinde bir şeyler konuşuyor,hararetli tartışmalar yapılıyordu.

Şu andaki bulundukları mekânda gazete,dergi, kitap okunmayan, televizyon olduğu halde hiç dinlemeyen, bunların yokluğunu bile akıllarına getirmeyen insanlar acaba hararetli neler konuşuyorlardı.

Gerçekten çok merak ettim.

Girince sağ üst köşede camla ayrılmış okuma salonu olduğunu zannettiğim yerin aslında üst düzey müdür ve memurlar için ayrılan bir yer olduğunu duyunca’ Vay be burada damı sınıf ayrımcılığı var’ diye hayıflanmadım desem, yalan olur.

Kendinizden aşağılarda gördüğünüz, cam kafesle aranıza mesafe koyduğunuz, işçi dediğiniz, horlayıp, küçük gördüğünüz, o insanların yüzünden müdür olduğunuz fabrikaların çarklarının döndüğünü nasıl unutuyorsunuz?

Kendinizi nasıl farklı ve üstün sınıfa koyarak aranıza cam bariyerler koyuyorsunuz?

Bence orayı ya kaldırın, ya da hemen okumak için bir köşe yapın.

O mekânın devamlı müşterisi olan arkadaşıma buraya hangi gazetelerin geldiğini sordum.

Arkadaşımda gülerek ‘’Ne gazetesi buraya ne yerel nede ulusal gazeteler geliyor. İnsanlar burada çay ucuz diye sabahtan akşama kadar oturup konuşur, derdini dökerler. Burada hükümetler kurulur, yıkılır. Kendi eşine çocuklarına laf anlatamayanlar karşısındakilerine hiç susmadan konuşurlar. Şu köşede eskiden kalmış bir televizyon var; onu da bugüne kadar hiç açtıklarını görmedim. Anlayacağın buradaki insanlar güncel konuları pek takip etmezler. Buranın müdavimleri ülke ve dünya gündemini bir gün sonradan evinde ve sokaktan duyarak yeni bir olaymış gibi anlatır dururlar.

Şu gördüğünüz camlı bölmede ayrı bir sınıfı temsil eden müdürlerin, üst yöneticilerin ve memurların yeridir. Onlardan da arada sırada birileri gelir.Beyefendilere karşıda daha güzel yer yaptılar buralara pek tenezzül etmezler’’ dedi

Oradaki görevli arkadaşlarla görüştüğümde buraya niçin gazete almıyorsunuz diye sorduğumda: ‘’Buraya gazete almıyoruz. Zaten müdürlerimiz gazeteleri internetten okuyorlar. İşçilerden de daha gazete sorana denk gelmedim. Burası bom atma, dedi kodu yapma yeridir. Onun, için buraya gazete almaya gerek yok. Bu cam bölmeyi de müdürler kullanıyor. Onlarda buraya pek fazla gelmiyor orası da boş boş duruyor’’ dedi.

Okumayla yazmayla ilgisi olan tüm kişi ve kuruluşları bu olaya el atmaya çağırıyorum. Koca MKE Kurumunun günde yüzlerce kişinin uğradığı bir mekâna üç veya dört gazete alacak imkânları yok mu?Özellikle bu yerin ilimizin kültürünü temsil eden İl Kültür Müdürlüğünün hemen karşısında olması daha ilginç değil mi? Buradan bir yetkili on metre mesafedeki büyük bir sosyal tesiste okuma eksikliğinin farkına niye varmıyor?

MKE İşçiler Lokalini gördükten sonra şehrimizin muhtelif yerlerinde açılan çay ocakları ve kıraathaneleri gezdim. Gariban vatandaşlarımızın kıt kanat imkânlarla açtığı bu yerlerde yerel ve ulusal gazetelerin birçoğunun olduğunu gördüğümde çok mutlu oldum.

Teşekkürler Kırıkkale esnafı. Teşekkürler küçük sermayeler.

İlimizin MKE Kurumunun yetkililerine rica ediyorum. Hemen Kırıkkale’nin ve MKE Kurumun adına laik bir okuma köşesi oluşturularak çeşitli hikâye, romanlarla ulusal ve yerel gazetelerin okunduğu bir yer durumuna getirdiğiniz takdirde bir teşekkürde sizlere yapmak istiyorum.