Kurtuluş Savaşı’nın  en zor döneminde, bir millî marşa ihtiyaç duyan  Milli Eğitim Bakanlığı, 1921yılında bir şiir yarışması düzenler. Yarışmaya 724 şiir katılmıştı. Birinci seçilen şiirin sözlerine 500 ve bestesine 500 lira olmak üzere para ödülü konduğu için başlangıçta Mehmet Akif katılmak istemez. Ancak, Millî Eğitim Bakanı Hamdullah Suphi’nin Tanrıöver’in ısrarı üzerine, ödülsüz olmak şartıyla Akif de şiirini gönderir. Akif, İstiklal Marşı’nı Tacettin Dergahı’ndayazar.

Yapılan seçim sonunda, Akif’in yazdığı şiir, 12 Mart 1921’de, Meclis kararı ile İstiklal Marşı, olarak kabul edilir. Âkif, mükâfat olarak ayrılan parayı almaz ve Dârülmesâî (İşevi) adlı derneğe bağışlar.

Milli marşın ancak Akif tarafından yazılabileceğine olan inancın temelinde, Akif’in kişiliği, inanç dünyası, samimiyeti, kimliği, ruhu, geçmişi ve hassasiyetleri ön planda gelir. Mehmet Âkif, İstiklal Marşı’nı sadece yazmamış, bütün ayrıntıları ile yaşamıştır.

20. yüzyılın başlarında Türk milleti belki de tarihinin en kötü  günlerini yaşamaktadır. Milli marşımızın ‘Korkma’ diye başlaması boşuna değildir. Ümitsizliğin, inanç yokluğundan geldiğini ifade eden  bir dine inanan Türk milleti, bu marş ile var olan azmini, imanını, iradesini yeniden bulmuştur.

Akif, İstiklal Marşı’nda bazı kelimeleri özellikle vurgulamıştır. Birinci kıtadan itibaren bazı örnekler vermek gerekirse sancak, ocak, millet, kurban, hilâl, helâl, Hak, İstiklal, iman, şehit, cennet, vatan, mabet, ezan, şehadet, din, hürriyet, gibi kelimelerde asırların hatırası, zaferleri, acıları, milletimizin karakteri, imanı, cesareti vardır. Bize düşen, İstiklal Marşımızı, bayrağımızı, vatanımızı ve milletimizi sonsuza kadar korumaktır.İstiklal Marşı, milletimizin öz benliğini, değerlerini, yüceliklerini, güzelliklerini dile getiren milli bir yemindir.

Kur­tu­luş Sa­va­şı sı­ra­sın­da, vatan şairi Meh­met Akif Ersoy ta­ra­fın­dan ya­zı­lan İstik­lal Marşı hak­kın­da Büyük Önder Gazi Mus­ta­fa Kemal Ata­türk şu söz­le­ri söy­le­miş­tir:

“Bu marş bizim in­kı­la­bı­mı­zı an­la­tır, in­kı­la­bı­mı­zın ru­hu­nu an­la­tır.Bunu ne unut­mak ne de unut­tur­mak la­zım­dır. İstik­lal Mar­şın­da, is­tik­lal da­va­mı­zı an­lat­ma­sı ba­kı­mın­dan büyük bir ma­na­sı olan mıs­ra­lar var­dır.Benim en be­ğen­di­ğim yeri de bu­ra­sı­dır:

'Hak­kı­dır hür ya­şa­mış bay­ra­ğı­mın hür­ri­yet;
Hak­kı­dır Hakk'a tapan mil­le­ti­min is­tik­lal!'

Benim, bu mil­let­ten asla unut­ma­ma­sı­nı is­te­di­ğim mıs­ra­lar, işte bun­lar­dır. Hür­ri­yet ve is­tik­lal aşkı bu mil­le­tin ru­hu­dur. Ta­ri­he bakın, bütün mil­let­le­rin bir esa­ret ve hür­ri­yet­siz­lik devri ge­çir­dik­le­ri bir ha­ki­kat­tir. Dünya ta­ri­hin­de, fa­sı­la­sız, hür­ri­yet ve is­tik­la­li­ni mu­ha­fa­za ve mü­da­faa etmiş bir mil­let var­dır:Türk­ler İstik­lal Mar­şı­nın bu pa­sa­jı­nı oluş­tu­rur­lar.

Asır­lar bo­yun­ca söy­len­me­li ve bütün yar ve ağyar an­la­ma­lı­dır ki;Türk'ün Mete hi­ka­ye­sin­de ol­du­ğu gibi her şeyi hatta en mah­rem his­le­ri bile teh­li­ke­ye gi­re­bi­lir; fakat hür­ri­ye­ti asla!
Bu pa­sa­jı her vakit tek­rar et­tir­mek, bunun için la­zım­dır. Bu de­mek­tir ki efen­di­ler, Türk'ün hür­ri­ye­ti­ne do­ku­nu­la­maz.”

Mehmet Akif’in  “Allah bir daha İstiklal marşı yazdırmasın.” dileğini milletçe dua niyetine söylemeliyiz.