Büyük Türk tarihinin derinliklerinde gezinti yapan herkes bilir ki Türk milleti beşbin yıllık varlığını her türlü iç ve dış mihraklara karşı birlik olarak varlığını, bağımsızlığını korumayı bilmiştir.

Türkler için devlet, sahip çıkılması gereken kutsal bir mefhumdur. Bir Türk için Devlet, terk edilemez, yokluğu düşünülemez, vazgeçilmezdir. Vatanı için ana diyen bu millet devleti için de “Baba” derken varlığı için seve seve can verdiği babasının zamanı geldiğinde o’na müşfik davranmasını istemekte en doğal hakkıdır. Günler işte o müşfik babanın arandığı günlerdir.

Devleti’nin zorda olduğu dönemlerde devletinin her daim yanında olmasını bilmiştir. İşte şimdi muazzam bir milli dayanışma örneğinden söz etmek istiyorum.

Temmuz 1921 Kütahya-Eskişehir savaşlarında ordumuz yenilmiş, ordunun daha fazla kayıp vermemesi için Mustafa Kemal ordunun Sakarya Nehrinin doğusuna çekilmesi emrini vermişti. Bu felaketin üstüne Meclisin Kayseri’ye taşınılması mebuslar tarafından tartışılmaya başlanmıştı.

Meclis Mustafa Kemal’i meclis başkanlığını bırakarak ordunun başına geçmesini istiyordu. Fakat Mustafa Kemal başkomutanlıkla birlikte meclisinde bazı yetkilerini istedi. Tek adamlık olacağı düşüncesi ile birçok  mebus bu kanuna karşı çıktıysa da uzun tartışmalar neticesinde belirli süre için Mustafa Kemal’e bu yetkiler verildi.

Mustafa Kemal meclisten Başkomutanlık yetkisini alır almaz ilk çıkardığı Kanun  “Tekâlif-i milliye” (Milli Yükümlülükler) emirleridir. Ordunun ne atacak bir mermisi, ne giyecek kıyafeti ne de yiyecek ekmeği vardır. Üstelik yenilmiş bir ordunun hem ihtiyaçlarını karşılanırken hem de orduya bir moral vermek için bu kanun çıkarılmıştır. Çıkarılan bu kanunla her ilde bir vergi komisyonu kurulmuş vergiden kaçanlarında İstiklal Mahkemelerinde yargılanacağı belirtilmiştir.

Bu vergi ile herkes elindeki malın yüzde kırkını geri ödenmek koşulu ile devlete verecekti. “Herkes bir çift çamaşır, bir çift çorap,  bir çift çarık verecektir.” Maddesi aslında ordumuzun ve milletimizin ne halde olduğunun en açık göstergesi olacaktır.

Bu bir yardım kanunudur. Bu kanun ile devlet halka 6 milyon lira borçlanmış ve bunu da taksitler halinde ödemiştir. Hiç unutulmamalıdır ki bu halkın devlete zor durumunda verdiği bir yardımdır. Üstelikte devlet de bunu geri ödenmiştir. Yani Tekalifi Milliye ile toplanan vergiler bağış değildir.

Meclis bu yardımı toplarken hiç unutulmamalıdır ki  ortada daha bir devlet yoktur. Yok edilmiş bir imparatorluğun kalıntılarından bağımsız yaşayacağımız bir vatan toprağı kurtarmayı hedefleyen bir avuç insanın ölümüne mücadelesi vardır.

Mustafa Kemal’in başkomutanlığında çıkarılan Tekalifi Milliye emirlerine karşı çıkanlarda olduysa da Mustafa Kemal hiç birine fitneci dememiş ayrıştırmamıştır. Büyüklüğü birleştiriciliği ve aklından gelen Mustafa Kemal bütün eleştirileri birleştirici tavrı ile ikna etmesini bilmiştir.

Bu Yüce Türk Milleti her şartta, her şeye rağmen devletinin yanda olmasını bilmiştir.