Mevlânâ hazretlerini, veziri azam ziyaret için geldiğinde, oğlu karşılayıp hazretin müsait olmadığını, beklemesini söyler. Vezir makul bir süre bekleyince, dikkatini çekiyor bu bekleyiş nedeni, kesin manalı bir mesaj var deyip düşünürken; “Sanırım Mevlânâ hazretleri bilerek yapıyor, bana ders amaçlı bir şey demek istiyor, bu bekleyişin amacı sen makam sahibisin geleni fazla bekletme, bekletmek iyi değil demek istiyor.“ Görüşme hâsıl olunca bu konuyu arz ediyor. “Sanırım bana ders vermek için beni beklettiniz” düşüncesini açıklayınca Mevlânâ hazretleri “Doğru düşünmüşsün amma velâkin mesajımız bu değildi; kapıya bir dilenci gelse, o dilenci pis kokulu, kara yüzlü, kötü huylu olsa, geldiği kapıdan uzaklaşsın diye hemen gönderilir. Eğer ki güzel kokulu bir dilenci gelse kapının sahibi o kalsın diye bekletir.”

                Ondan dolayıdır ki nedense ettiğimiz dua gecikiyor, istediğimiz verilmiyor diye hemen bir serzeniş içinde oluyoruz. Sevilenin duası gecikirmiş. Rabbim bizi bizden iyi bildiği için en hayırlısını vermek için belki duamızı geciktiriyordur. Ama bizden istediği süreklilik... Kapının açılmasını istiyoruz amma velâkin kapıyı nasıl vuracağımızdan bile haberimiz yok maalesef.

                İstenilen var ise bir üslup gerekmez mi? Dünyada herhangi bir ihtiyacımızı isterken bile rica bulunuyorken, bize bu kadar güzel hayatı bahşedenden biraz dilenci gibi istesek olmaz mı? Aslında gidebileceğimiz başka kapı yokken istetmeyi bize bahşeden, bizlere yoktan var eden, yaratılmışların hepsini bizim emrimize verene biraz içten dua etsek daha güzel hoş olmaz mı? Ve hatta Şeyh Galip Hüsnü Aşk’ta der ki “Yarattığı varlıklara acıyıp da nimetlerine karşı şükür ve hamd etmekten aciz kıldığını itiraf etmeye imkân veren Allah’a hamd ederim.” Böyle güzel bir Yaratıcımız var. Biraz bilsek bizlere neler bahşettiğini, nasıl merhametli affedici olduğunu…

                Verip imtihan eder, sonra elden alır, yine imtihan eder. Verince şükrünü eda edebiliyor muyuz ki acaba? Alınınca neden isyan ediyoruz sanki bizimmiş gibi? Bizim değildi sadece biz onun bekçiliğini yapıyoruz belirli bir süre, sonra gideceğimiz için bu dünyadan fazla da umursamamak lazım açıkçası.