Bu devirde ya deli olacaksın ya veli. Çünkü deliler başkası beni nasıl görür, bana ne derler diye bir gailesi olmaz. Aklına geldiği gibi yaşayacağını yaşar. Canı ne istiyorsa onu yapar, çekinmez. Veli ise insanın bakış açısından daha çok Allah nasıl bir yaşam biçimi istiyor ona bakar. O da insanlar ne der, nasıl bakar diye herhangi bir düşünce olmadan yaşar yaşayacağını. Bir de insanın kendisi olma gibi bir güzelliği var.

Günümüz toplum yaşantısında, genelde olduğumuzdan çok diğer insanların gözünde nasıl bir yaşam biçimimiz var diye onların gözünde görmeyi tercih ediyoruz. Aslında onların istediği kalıba girmek için çabalıyoruz. Olduğumuz kalıbı bir tarafa koyup olmayan bir kalıba girmeye çalışıyoruz. Aslında çok basit kendin olabilmek. Bir de kendin ile baş başa kalmak. İçine dönmek. Bizim büyük dramatizemiz işte burada saklı: içimize dönememek, kendimizi dinleyememek.

Yalnız kaldığımızda; yanlışlarımızla, hatalarımızla veyahut günahlarımızla yüzleşmekten korktuğumuzdan dolayı, yalnızlığı pek tercih etmiyoruz. Özümüzde bulunan ne varsa bilinçaltında sakladığımız şeyleri dışa çıkarmaktan korktuğumuz için ağır gelir korkusu ile kaçışımız hep ters yönde. İçe doğru değil, hep dışa doğru yaşıyoruz. Genelde gürültülü bir yaşam tarzımız var. Hayatımız o kadar hızlı akıyor ki kendimizi dinlemeye vakit bulamıyoruz. Durup baktığımızda kendimizi dinlememekle o kadar büyük hatalar yapmışız.

Bir de bize hatalarımızı söyleyenler olduğunda, kabul etmiyor, sanki haklı olduğumuzu ispatlamak için çaba içerisinde oluyoruz. İnsanız elbet hata yapacağız. Mühim olan bu yanlışlardan dönmek ve hatayı kabul etme erdemliğini göstermek, hatayı söyleyenin de o hatayı affetme erdemliğini göstermesi, tam manasıyla insan olabilme ve insan olmanın özüne varmanın temelidir. Maalesef toplumca eleştirilmeye açık bir yönümüz yok. Aslında eleştirildiğimiz zaman, nefsimize ağır geldiği için tepkimiz soğuk, ağır ve ters oluyor. Velhasıl-ı kelam avam kusurlarından arınmak istese de arınamaz, ârif istese de bunu yapamaz. Kusur görmek avamın yaşamı iken ârifin ise elinin tersi ile ittiğidir. Bir ağabeyimin "Kusur görenindir Erol’um!" sözü kulaklarımda çınladı.