2020 yılına ne kadar da umutlarla girmiştik değil mi?!

    2019'da gerçekleşmemiş dilekler, yarım kalmış plânlar, tutmamış hedefler...

    Bütün hepsi "2020'de olur inşallah" diye iç geçirmiştik...

    Sevdiklerimiz vardı, şimdi aramızda olmayan...
Sarıldığımız, dertleştiğimiz, "iyi ki varsın" dediğimiz...

    2020 yılının 4. Ayındayız..
Ardı ardına yaşadığımız, ülkemizde ve dünyada olan felâketler, bu 4 ayı, sanki 4 asır gibi hissettirdi bizlere...

    Orman yangınları,depremler, çığ düşmesi, şehit olan mehmetçiklerimiz, uçak kazası ve korona virüsü...
Hepsi üstüste, geldikçe geldi...

    Camilerimizin cemaatsiz, Kabemizin tavafsız, hüznümüzün katbekat arttığı bu zamanda RAMAZÂN-I ŞERİF gelişiyle, yüreklerimize su serpti bir anda...

    Her ne kadar iftar çadırları, ramazan sokağı, teravih kalabalıkları olmasa da manevi havası, gönüllerimize ferahlık getirdi.

    İçinde bin aydan daha hayırlı bir geceyi barındıran ramazan-ı şerif, büyük sevaplar kazanmak, Allah'ın rızasına nail olabilmek için bir fırsat bizlere...
Çünkü bu ramazan diğer senelerden çok daha farklı...

    Virüs dolayısıyla bir çok insan işsiz ve zor durumda...

    Kiminin sofrasında ekmek, kiminin hastalığında ilâç, kiminin vücudunu ısıtan bir palto ve bir çok insanın duasında olmak bizim elimizde...

    Bizler yıllarca orucu sadece yememek içmemekten ibaret saydık.
Oysa ki Allahû Teâlâ'nın, bizim ne aç, ne de susuz kalmamıza ihtiyacı var mıdır?

    Haram kıldıklarından nefsimizi uzak tutup, kötü alışkanlıkları bırakmaktır oruç....
Ağzı, yalandan, kötü sözden, iftiradan, kul hakkından men etmektir...
Gözü haramdan, müstehcenlikten uzak tutmaktır.
Bir düşkünün sofrasında şükür olmaktır.
Bir çocuğun mutluluk gülüşünde o sıcaklığı hissetmektir...

    Kısacası oruç, yanlızca bedenimizle değil, nefsimizle Yüce Râhman'ın açtığı kapıdan huzura varmaktır.
    Belki de ömrümüzün bu son ramazan-ı şerifi...
    NE MUTLU HAKKIYLA EDÂ EDEBİLENLERE...

RAMAZÂN-I ŞERİFİMİZ MÜBAREK OLA...