Bu yazı başlığından kimleri ve ne demek istediğimi, eminin okuyucularımızın büyük bir bölümü anlamıştır.

           Şu malum virüs süreci yasağının esnetilmesiyle birlikte, cadde ve sokakların da daha bir şenlendiği gerçek.              

           Her gelen yeni günün, bir önceki günden daha da sıcak geçmesini, her ne kadar yağan yağmurlar bastırıyor olsa dahi, yine de insanı bunaltıyor.

           İşte bu genel tarife göre bir noktada evine kapanan yahut ta balkonundan başka çıkacak yeri olmayan vatandaşı, bu ‘’Tekerlekli Diskocu’’ lar canından bezdiriyorlar!

          Günün hangi vakti ve saati olursa olsun, onlar için önemli değil! İster gündüz, ister akşam, isterse gecenin bir yarısı olsun!

          Cihazın ses ayarını sonun kadar açmaları için dinledikleri müzik türünün de hiç önemi yok onlar için! Yeter ki kendileri mutlu olsunlar (başkalarının rahatsızlığı üzerine kurulu olan bu nasıl bir mutluluksa?)   

          İster Halk müziği, ister Sanat müziği, isterse arabesk olsun. Neyi dinliyor olurlarsa olsunlar fark eden bişey olmuyor onlar için.

          Sokağın bir başından başlayıp öbür ucundan çıkasıya kadar ortalığı inletmeleri, onlar için gayet sıradan bir durumdan öte değil!                                             

          Ama geçtikleri yerlerde canı sıkılan mı var, hastası olan mı var, icabında cenazesi olan mı var. Onlar için tüm bunların hiçbirisinin önemi yoktur!

          Bu yaptıkları 2918 sayılı Karayolu Trafik Kanununa göre suç olup (ses, müzik, görüntü ve haberleşme cihazlarını kamunun rahat ve huzurunu bozacak şekilde kullanmak ‘’madde 72’’) den cezalandırılmakla karşılıklıdır.   

          Bunların birde meyhanecileri var. Yani onlarınki de ‘’Tekerlekli Meyhane’’ oluyor! Müzik malûm tonda, ses son ayarda, hızları ‘’aheste çek kürekleri mehtap uyanmasın’’ modunda, böyle ağır – ağır ilerlemekte. Ve tabii bira şişeleri de elde, şehrin içerisinde!       

          Tüm bunları yazarken kimsenin ne zevkinin, ne keyfinin ve nede genel yaşantısının yani keyfinin kâhyası değiliz. Amma velakin her şeyin de bir haddi – hududu, şekli – şemâli yani usulü ve adabının olması gerekir diye düşünüyorum.

          Bu konuların takibinde gönüllü görevli birde Fahrî Trafik Müfettişleri (FTM) ler var. Yâni daha açık bir deyimle; Trafiğin görünmeyen fakat gören gözleri var şehirlerimizde.

          Zaman ve mekân mefhumu olmaksızın, yurdun her yerinde, kendilerini bu konuların düzen ve ıslahını sağlamaya adayan sivil görevlilerinin, böyle olumsuzlukları tespit ederek cezalandırmalarının mevcudiyeti bilinmelidir.