“Allah’ın emri ve peygamberin kavliyle “ birleşen hayatlar aslında tek bir vücutta neşvü  nema  bulurlar. Onlar ki Allah’ın Resulünü vekil ederler de kendilerine,dünya ahiret saadetine ermek için “Cemalullaha” talip olurlar. Bu niyetle kurulan haneler bir tohum hükmünde toplum içinde yerini alır. Sayıları arttıkça toplumun yapısı korunur ve iyi hal üzere değişir.

    Huzur bu hanelerde, muhabbet bu hanelerde, manevi ülfet ve dahi ünsiyet bu hanelerde, birbirini takvaya teşvik bu hanelerdedir. Salih evlatlar yetiştirmek, ihsan şuurunu pekiştirmek bu hanelerde zuhur eder. Ne zaman bu niyetten bu çizgiden sapmalar başlar, işte o zaman huzursuzluklar/ mutsuzluklar boy gösterir, anlayışlar azalır, huzur bulduğumuz hanemiz azap gördüğümüz yer olmaya başlar. Sevgisizliğin getirdiği tahammülsüzlük ve ilgisizlik arttıkça başka başka sorunlar boy göstermeye başlar.

    Kişinin evi cennetidir. Kendimizden gayrı her şeyi kapının ardında koyduğumuz, dertlerimizi unuttuğumuz, bir arada olmanın gücünü yaşadığımız, adeta kalemiz olan her şey hanemizde/hanende...

    Düşünsenize dünyayı kasıp kavuran, en çok ölüme sebep olan bir virüsün sağlık için şifası bile hanende...

Düşünsenize Allah’ın memnun olduğu, rahmet ve bereketini yağdırdığı mekan, hanende..

“Hanende”lerimiz cennetimize açılan yol, bizi sarmalayan dünya cenneti, güvendiğimiz en sağlam liman, hanende..

    Han, Hane, Hanende... Kelimeler bile bize öyle şefkatli ki, o şefkat ve merhamet ile biz ailemizle sıcacık muhabbet içinde adeta bir hanendedeyiz.

    Gönül handenizle yüreginiz dünyaları içine alan han olsun.

    Haneniz mutlu, eviniz bereketli olsun daima ...