İnsan ömrü diyorlar ya bazen göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor. Evet belki de çok doğru bir söz bu. Kaç yaşında olursa olsun insan, geriye baktığında hayatın ne kadar hızlı geçtiğini görüyor.  Ve aslında muktedir olamadığımız, söz geçiremediğimiz tek şeyin zaman olduğunun bir kez daha farkına varıyor.

İnsan ömrü 21.yy da ki her türlü imkanlara rağmen en fazla bir asır olduğunu biliyoruz. Bir asır diyoruz ama onun da son yirmi, otuz yılının nasıl bir hayat olduğu tartışılır. Tabi ki nasıl yaşarsak yaşayalım insan gönlünün hiç yaşlanmadığını ve hala yaşam sevinci ile atan bir genç olduğunu biliyoruz.

Ama asıl olan insanın ne kadar hayat yaşadığın değil, nasıl hayat yaşadığındır. Kısacık hayatlarına bir çok mücadeleyi, başarıyı, eseri sığdıranlara hayranlık duymamak elde değil. Bu kişilerin yaşam öykülerini okuyunca bir kez daha hayran oluyor ve hayatımızın içinin boşluğunu bir kez daha anlıyoruz. Örneğin;

Osmanlı İmparatorluğunun en uzun yüzyılında görev almış, Turan Orduları başkomutanı, Türklük sevdalısı, Kurban bayramının ikinci günü Türkistan’da Çeğan Tepesinde Bolşevik kurşunlarına karşı kahramanca şehadete yürüdüğünde henüz 42 yaşındaydı.

Edebiyatta Türkçülük akımının kurucusu, ilkokulda okuduğumuz hikayeleri sayesinde dostluk, vefa, vatan sevgisi, kahramanlığı öğrendiğimiz büyük hikayecimiz bu dünyadan göçtüğünde henüz 36 yaşında idi.

Kuvayı Milliyeci, gazeteci, avukat, Harf inkılabını gerçekleştiren, eğitim fakülteleri, millet mekteplerini açan ve vefatı ile Atatürk’ü ağlatan bu büyük devrimci öldüğünde henüz 32 yaşında idi.

Türk Ocaklarının kurucularından, İstiklal Mahkemeleri hakimi, Milli Eğitim Bakanı ve “Türk’üm, doğruyum, çalışkanım..” ile başlayan Andımızın yazarı Reşit Galip Baydur vefat ettiğinden henüz 41 yaşında idi.

Büyük Taarruz sırasında Çiğiltepe'yi Atatürk’e söz verdiği  saatte alamaması üzerine intihar etmiş şerefli Türk subayı olan Albay Reşat Çiğiltepe henüz 43 yaşında idi.

İttihatçı, Batı Trakya Cumhuriyeti kurucularından ve Genel Kurmay başkanı, Irak cephesinde Arap aşiretlerin kaçmasını ve yenilgiyi içine sindiremeyip intihar ettiğinde henüz 31 yaşında idi.

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı

Önce hafiften bir rüzgar esiyor;

Yavaş yavaş sallanıyor

Yapraklar, ağaçlarda;

Uzaklarda, çok uzaklarda,

Sucuların hiç durmayan çıngırakları

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.

Bunun gibi muhteşem şiirlerin şairi Orhan Veli kim bilir daha ne güzel eserler verecekti. Belediyenin açtığı bir çukura düşerek öldüğünde henüz  36 yaşında idi.

“Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.” Diyen Cahit Sıtkı’yı kaybettiğimiz de maalesef henüz  43 yaşında idi.

Kürk Mantolu Madonna, Kuyucaklı Yusuf gibi romanlarının yanında belki de çoğumuzun bilmediği ünlü Leylim ley, Aldırma gönül, Geçmiyor günler, Dağlar, Melenkoli, Ben sana vurgunum, Çocuklar Gibi, Göklerde Kartal gibiyim gibi  şarkıların sözlerini yazmış bir nesilde önemli izler bırakmış romancımız öldürüldüğünde henüz 41 yaşında idi.

Hayat böyle işte, ölüm hak ve ne zaman geleceği belli değil, O halde bizim süresini bilmediğimiz ve her an noktalanacak hayatı dolu dolu yaşamak lazım. Ve bir iz bırakmak lazım. İz bırakmak içinde çok yaşamak değil dolu yaşamak lazım.

Tüm dostlara dolu ve uzun bir hayat dilerim.