Hani ekranlarda komedi programında bir tipleme var. Eşofmanlı Şevket hoca ve ona seyircileri hep;

-Üç beyaz, a4, atlet ve tül perde mi?

- Zayıflamadan önce şişmanlamak şart mı?

- Depresyondayken gülersek depresyon bozulur mu?
- Depresyona damsız girilir mi?

- Döviz gününde Euro yerine Dolar götürürsem, Dolarım bana bozulur mu?
- Kişi başına düşen milli gelirden korunmak için başımıza baret taksak olur mu?
- Benim evin altında yatır var. Yatırımı nasıl değerlendirmeliyim?

- Düğüne giderken tuvalet giyersem pis kokar mıyım?

- Blue cinler, adam çarpar mı?

- Ölü denizin arkasından konuşulur mu?
- Başa geçen güneş nasıl çıkarılır?

- Düğün halayında halayı çekmek şart mı? Yoksa amcayı yada teyzeyi yada dayıyı çeksek olur mu?

-Sınavda barajı geçersek boğulur muyuz?
- Yaprak testten dolma yapılır mı?

            Gibi abuk soruşlar sorduklarında sehpanın üzerinde ne varsa eline alır ve biz bunları şunla anlattık,bunla anlattık diye tek tek alakalı alakasız şeyleri gösterir ve sinirini yenip yine kendince cevabı verir.

            Valla aslında bugünkü yazımı 12 Eylüle ayırmış ve o günlerde neler yaşandığını liseli bir genç gözüyle bir kez daha yazayım demiştim. 15 yaşında birinin hissiyatını sizlerle paylaşacaktım.

            Tam 40 yıl geçmiş. Bir ömür bu.  O gün neler oldu nasıl oldu  her ortamda var. Ama benim memleketimde nasıl yaşandı. Gecesi nasıl oldu gündüzü nasıl oldu diye yerel merakı olana önceki yazılarıma göz atmalarını sağlık veririm. Çünkü o askeri darbe hiçte unutulacak neticeler getirmedi.

            Allah beterinden saklasın.

            Bir diğer konuda 11 Eylül sadırlıları konusunu  yazmayı planladım. Deimki 19 yıl önce hala tam aydınlığa kavuşmamış şeklide Amerika da ikiz kulelere sadırı oldu. Kim yaptı, nasıl yaptı, neden yaptı tarğih belki daha ileride daha net bizim çocuklarımıza torunlarımıza anlatacaktır. Ama bugün için karanlıklar ile dolu bir saldırıda Amerika’nın dünya üzerinde özellikle Müslüman ülkelere üzerinde istediğini yapmasını sağladığı muhakkaktır.

            Her iki konuyu da pas geçerek bugün yazısını yine gündeme ayırdım.

            Yukarıda abuk sorulara verilen cevaplar gibi biz bunları dilimizin döndüğü, elimizin erdiği her şeyle anlattık.

            Kardeşim dikkat edin. Maskenizi takın, mesafenizi koruyun ve elbette temizliğinize dikkat edin dedik. 

            Bunları vaka sayısı ile söyledik, yoğun bakımda yatan hasta sayıları ile söyledik, günlük haftalı aylık raporları ortaya dökerek söyledik. Yahu kardeşim bunları hastalığı yoğun bakımda yatarak atlatmış insanların acı tecrübeleri ile anlattık ve de dedik ki dikkat edin.

            Sanki kazıklı Köyünün kömün yanı mevkiinde yaşayan, kimse ile bırakın fiziki teması sesi ile bile teması olmayan, televizyonu vizontele gören, telefonu manyetolu günden beri kullanamayan, buğday üretip el değirmeninde öğütüp ekmek yapıp yiyen güneşte kurutulmuş keçi etine sarıp yiyen insan topluluğu gibi hiç duymamış gibi masken nerde diye soranlara bön bön bakanlara lafım.

            Arkadaş dünya kırılıyor. Tak şu maskeni. Çıkma dışarı zorunlu değilsen. Mesafene dikkat et. Dedikçe zafer caddesinde bir elinde tespih diğerinde maske ile turlayanlar…

            Vebaldesiniz. Günahtasınız. Hatadasınız. Yanıştasınız.

            Siz sağlıklı olabilirsiniz. Size bir şey olmayabilir. Yada siz olursa olsun diyebilirsiniz. Ama sizin yüzünüzden eşine, evladına, kardeşine, komşuna akrabana yâda hiç tanımadığın falancaya bulaşsa ve ona bir şey olsa sen sorumlu olmayacak mısın? Belki kanunen değil ama vicdanen nasıl berat edeceksin.

            Hülasa bin kere dedik lütfen başkası için kendin için değilse bile başkası için hijyen, mesafe, maske.

            Selam ve dua ile…