20 Nisan 571 Alemlere rahmet olarak gönderilen efendimizin  miladi  dünyaya teşrif ettiği tarihtir. Bu hafta “Kutlu Doğum Haftası” olup Peygamber Efendimizin doğumu münasebetiyle bir çok etkinliklerin yapılmaktadır. Diyanet İşleri başkanlığı da bu senenin temasını geleceğimizin teminatı olan çocuklar olarak belirlemiş.

Peygamberimizi anlayarak anarsak onu daha iyi tanımış oluruz. Peygamberimizin nasıl bir aile reisi, nasıl bir koca, nasıl bir baba ve nasıl bir dede olduğunu bilmek, bizim nasıl bir ailede yaşamamız gerektiğini de gösterir.

Toplumun sağlıklı bir şekilde yaşamasını teminat altına almak için geleceğimiz olan çocuklarımızı önemsememiz gerekmektedir. Aslında çocuğa verilen emek toplumun geleceğine yapılan yatırımdır. Bu konuda bizlere en güzel örnek Peygamber Efendimizdir.

Çocukları sevgi ve şefkatten yoksun büyüyen bir toplumun huzur bulması zordur. Sağlıklı  ve kişilikli bireyler istiyorsak, çocuklarımıza sevgi ve şefkatle yaklaşmalı, nefret ve şiddetten uzak durmalıyız.

Peygamberimiz, çocukları çok severdi. “Allah kimlere çocukları sevdirir, onlar da hakkıyla severlerse ateşten kurtulurlar.” buyurmuştur.

Sevgi ve şefkate hayatında genişçe yer ayırmıştır. Onun hayatında şiddete nefrete, sevgisizliğe ve kötü muameleye yer yoktur. Onun sevgi bahçesinde, kendisine inanan ve inanmayan bütün çocuklara yer vardır. O sadece Müslüman değil gayrı müslim çocukları da severdi.

Peygamber Efendimiz, yetimleri hep muhafaza etmiş, muhafaza edenle Cennette beraber olacağının müjdesini vermiştir.

Kız çocuklarına da büyük değer vermiştir. Kız çocuklarını gereği gibi büyütenlerin kendisiyle Cennette birlikte olacağı müjdesini vermiştir. “Bir baba evladına iyi bir terbiyeden daha güzel bir miras bırakmaz” beyanı hepimizin yol haritası olmalıdır. Peygamberimiz, çocukların eğitimi konusunda kız, erkek herhangi bir ayırıma gitmemiş her ikisinin de en güzel şekilde eğitilmesine işaret etmiştir. Kız çocuklarının toplumdan dışlandığı, hor görüldüğü bir ortamda kız çocuklarının eğitilmelerine ve güzel yetiştirilmelerine özel bir vurgu yapmıştır.

Peygamberimiz çocukları sevmiş, okşamış, öpmüş, hasta olduklarında ziyaret etmiş, dua etmiş, sırtına almış, omzuna bindirmiş, bineğine bindirmiş, onlarla oynamış, onlara selam vermiş, çocuksu konuşma ve telaffuzla hitâp etmiş, onları memnun etmek için bütün gayreti göstermiştir. Çocukluklarını yaşamalarına izin vermiş, böylece inanan inanmayan bütün anne ve babalara örnek olmuştur.

Sevgi ve şefkat peygamberinin ümmeti maalesef bugün yanıbaşlarında onbinlerce masum çocuğun açlıktan ölmesine göz yummaktalar.

Çocukların istismar edilmesine sessiz kalmaktalar.

Çocuk işçiler bedenlerinden ağır yüklerin altında ezilirken görmezden gelmektedirler.

Sokak çocukları toplumumuzun en önemli sorunlarından biri iken tepkisiz kalmaktalar.

Bizi yaratanın bizden istediğini en doğru şekilde yapabilmek için O’nun elçisini adım adım izlemekten başka çaremiz yoktur. Çünkü efendimizin hayatı en güzel örneklerle doludur.