Sabahın zifiri kör karanlığı

Hava ayaz, şafak daha sökmemiş

Yer ilahi sükûta büründüğü

Rahmet ve bereketin aktığı

Ahali derin gaflet uykusunda

Gökte yıldızlar, yerde cırcır böceği sesi

Ezelden ahire, başlangıçtan sonsuza

akıp gidiyordu zaman

“Erken kalkan iki kere şanslıdır*” sözü

“erken kalkanın rızkı bol olur”** emriyle

Davar sürüsü,  tıkırdak sesleri tık, tık ,tık

Arkasında iri yapılı bir adam silueti kis, kis, kis

Hayvanlarını otlatmaya, yazıya-yabana götürüyor

Peygamberlik mesleğiydi çobanlık, kutsal meslek

İbrahim (a.s), Musa (a.s), Yakup (a.s), Muhammed (sav)

 hepsi ömür boyu çobanlık yapmışlar

İrecep derlerdi ona ömrü hayvan otlatmakla geçmiş

Arkasından bir diğer çoban Katil Osman

En arkada Tırık Halil elinde değneği, eşeği ve köpeği

Sıcak yatak yüzü görmemiş, kahvaltı nedir bilmezler

Heybelerinde bir omaç dürümü bir de su tası.

Emek kutsaldı onlar için alın teri helal

“Çalma, çırpma, tembellik etme.” diye diyordu din

“Sizin en hayırlınız insanlığa hizmet edendir” diyordu peygamber

“Ben Kur’an’ı Besmele içine yerleştirdim” ilahi emrine uyup

Ya Bismillah gücüyle başlayıp her işe, katlandılar bin bir acıya

Kar-kış, ayaz, kurt-çakal, akrep ve çıyanlar

Her tehlikeyle baş başaydılar gece ve gündüz

Geceler korkunç, geceler ıssız, karanlık ve ürkütücü

Hayat keskin dişli canavar gibi acımasız

Tutunacak hiçbir dalları yok

İnançları emrediyordu “çalışmak dinin yarısıdır”

Ve de “rızk çalışmaktır” düşüncesiyle yaşadılar

Yılmadılar, pes etmediler bir ömür boyu

Ne sosyal güvenceleri vardı ne dayanakları

Ne başlarını okşayacak şefkatli bir sıcak el

Ne omuzlarını sıkıp güçlerine güç katacak çelik bilek

Kendi kaderlerini kendileri çizdiler

Topuklarına inen alın teri, yavan ekmeğiyle

Biri iki ettiler, ikiyi üç ettiler, beşi on, elliyi yüz...

Nokta kadar menfaate virgül kadar edilmediler

Yine de aç kalmadılar.

Omuzları ilerde, başları dikti

İlahi ışık, nur, cemali, şavkı görünüp

Seher yeli küfül, küfül estiğinde

Yaylaya düğüne gider gibi gider

Neşe kaplayan yürekleri türkü çağırır

“Seher vakti çaldım yârin kapısını

Baktım yârin kapıları sürmeli

Boş bulmadım otağının yapısını

Çıka geldi bir gözleri sürmeli

Aslanım eller eller

Kokuyor güller, güller

Ne bilsin eller eller

Perişan hallerim”

Böyle geçti bir ömür

Emeği kutsal, çalışmayı dinin emri

Fazla uykuyu haram

Çalışmayanı zararlı sayarlardı.

Helal lokma zor, kazanmak meşakkatliyli