Öğrenciliğimiz zamanında ve öğretmenliğimizin ilk yıllarının ‘Yerli Malı Haftası’ kutlamaları ne kadar önemliydi. Çiftçilerimizin yetiştirdiği sebze meyve ve hayvansal ürünleri sınıflarda sergilediğimizde bunlarımız var derken, sanayide gelişeceğimizin günleri nede heyecanla beklerdik.

Bu gün bakkala, manava gittiğimizde tezgâhtaki ürünlerin menşelerini okuduğumuzda veya sorduğumuzda birçok tarımsal ve hayvancılığa dayalı ürünlerin dış ülkelerce üretilip yabancı menşeli olduğunu görürüz. 

Bir zamanlar Ankara’ya giderken Irmak Köyü ile Kılıçlar köyünün arazilerinde pirinç tarlalarımız vardı. Kırıkkale’mizin her tarafında üzüm bağları, meyve bahçeleri vardı. Kesik köprü Barajının suladığı Kızılırmak Vadisi’nde en leziz fasulyelerimiz olurdu. Uçsuz bucaksız tarlalarımızda en güzel arpa, buğday mısır, mercimek, nohut gibi ürünlerimiz yetişirdi.  

Hayvancılık dersen bir köyden büyükbaşlar; büyükler ve buzağılar olmak üzere ikiye ayrılır, iki koca sürü olurdu.

Küçükbaş hayvanlar derseniz bir köyden en azından beş on sürü meraya çıkardı. Eti sütü, tüyü tüm ailelerin büyük bir geçim kaynağıydı.

Tavuk, hindi, kaz, ördek her köylü ailenin olmazsa olmazlarıydı.

Bugün Ayçiçeğini Moldova, Bulgaristan’dan,

Arpayı Fransa ve Danimarka’dan,

Buğdayı ve mısırı Rusya‘dan,

Pirinci Rusya ve ABD den,

Çay’ ı, Sri Lanka’dan,

İncir i Almanya, Fransa’dan,

Üzümü İran, Şili, Güney Afrika‘dan,

Et i ise Polonya Fransa, Romanya, Rusya ve Bosna- Hersek ten alarak aslında kendi köylümüzün, kendi çiftçimizin daha çok üretmesine engel olunmuştur.

Bir yerde köylünün tüm üretimindeki giderlerine büyük zamlar, gelirken ithalata da kolaylıklar gelmesi yabancı çiftçilerin üretimini desteklemek değilse, nedir?

Eskiden olduğu gibi ülkemiz tarımsal üretiminde kendi kendine yeten bir ülke olmak istiyorsa kesinlikle ithalata son vererek, çiftçilerimizin girdilerine destek olarak, köylünün üretici olmasını desteklemeliyiz. Ekilmeyen tarlalarımızın ekilmesini sağlamalıyız. Tarım ve hayvancılıkla ilgili gerçek kişi ve kuruluşların çalışmalarını desteklemeli, her türlü kolaylığı sağlamalıyız.

Ülkemizde iyi ve bilinçli bir tarım politikası uygulanırsa ürettiklerimiz kendimize yettiği gibi birçok yabancı ülkeye de tarımsal ve hayvansal ürünler ihraç edebiliriz. Böylelikle ülkemize birçok döviz girdisi sağlayabiliriz.

İhracata yönelik bir ekonomi politikası uygulamazsak her zaman dış güçlerin oyuncağı olur, onların sözlerini tutmak zorunda kalabiliriz. Bağımsız olma ve bağımsız düşünme yeteneğimizi kaybedebiliriz.

Ülkemiz dünyada konum olarak en güzel yerdedir.

Gerçekten ülke olarak tarım ve hayvancılıktaki bugünkü olumsuzlukları hak etmiyoruz. Üç tarafı denizlerle çevrili, dağları ovaları ve yaylaları verimli topraklarımız vardır. Tarım politikalarını iyi ve koşulsuz uygulayacak insanları iş başına getirirsek, tarım ve hayvancılıkta dünyada adımızdan söz ettirebiliriz. Bu konuda başarısızsak, kesinlikle bu bizim iş bilmezliğimizin ve vurdumduymaz hareket etmemizin sonucu olduğumuzu unutmamalıyız.