Ey gönül, derde naçar kalırsan. 

sakın ola üzülme. 

sıkıntıdan çatlarsan. 

kendi kendine döğünme. 

mevsimlerde dört adet. 

kış yerini, yaza bırakmasaydı. 

soğuktan insan, buza dönerdi. 

yaz yerini, kışa bırakmasaydı. sıcaktan insan, çöle dönerdi.

                             Ahmet  koç 

NE VERİYORUZ'Kİ NE ALALIM

Yerden gökyüzüne ne çıkarsa. 

gökten yeryüzüne o iner. 

niyet neye göre halis olur ise. 

tam vaki bulur ise. 

gökten yerede o hasıl olur. 

ne çıkıyor'ki gökyüzüne. 

mevlâ onu versin. 

edep'mi kaldı, saygımı kaldı. 

kötülük geçerse iyiliği. 

kötülük gelir gökten. 

iyilik geçerse kötülüğü. 

edep gelir, haya gelir. 

yağmur gelir, kar gelir gökten. 

yer huzura kavuşur, dil tatlı olur. 

gönül neşe bulur, bereket gani olur. 

insan buna sevinir, hayat bulur.

                                  Ahmet koç  

GERÇEK SAHİBİ

İnsan dünya'nın misafiridir. 

sahibi değil, misafir gibi

İnsan, dünya'ya halk olsaydı, 

dünya insana can olurdu. 

insan dünya'ya duyarlı olsaydı. 

dünya insana yar olurdu. 

şimdi ise insan dünya'ya 

can oldu, yar oldu. 

kıymetini bilip, anlar oldu. 

gerçek sahibi, insana, 

dünya'yı tanıttı.

insanı bir virüs ile, 

neye uğradığını şaşırttı.

                   Ahmet  koç 

HIRS

İnsan ne yapar ise, hırsı ile yapar, 

hırs insanda bir ateştir, ortalığı yakar. 

zarar vermek ile kalmaz, 

en büyük zararı, kendine açar. 

yıktığı döktüğü yerine gelir. 

kendine verdiği zarar. 

insanlığını elinden alır.  

insan işte böyle, yenilirse 

hırsına yenilir, delirirse 

hırsına delirir.

                         Ahmet  koç