Ramazan ayında Ankara’ya iftar yemeğine davetliydim. İftarımızı yaptıktan sonra müsaade isteyerek namazımı eda etmek için kalktım. Masa da bir tek ben namaz kılıyordum. Masaya gelince arkadaşımın eşi bir sual yöneltti "Ne zamandan beri namaz kılıyorsun" diye. Biraz duraksadım, cevabım ilginç ve biraz da düşündürücüydü, "Kendimi bildim bileli namaz kılıyorum" dedim. "Ne kadar güzel genç yaşlardan itibaren namaz  kılmanız" deyince cevabım, biraz şaşkınlık etkisi yaptı. "Çocuk yaşta başladığımı sandınız ama ben namaza kendimi bildim bileli demem de ki söylem, daha yeni başladım ne zaman ki insan kendini bilir o zaman namaza başlar. Çünkü dünyaya gelmemiz de ki amaç, kulluk. Kulluğun başlangıcı ise namaz" deyince yüreklerindeki buhranlığı gözlerinde görür gibi oldum.

Dünyaya gelmemizde ki maksak kulluk. Kulluğun nasıl yapılacağını bize Resûlallah efendimiz (sav) bize öğretti. Kuranı kerimde nasıl bir hayat süreceğimiz, anne karnından, ölümümüze kadar  işimizde, ahlakımızda, adaletimizde kısacası ne yaparsak yapalım kulluğumuzu kaybetmeden, İslam’ın esas ve şartlarına göre davranmamız lazım.  Dünya gelip geçici olduğunu, elbet bizleri Yaradanın boşa yaratmadığını, bunların bir hesabı olduğunu idrak etmemiz lazım. Nasıl yaşadığımız şehirde, ülkede yaşam kurullarına uyuyorsak, bize bahşedilen bu hayatı da, kurallar çerçevesinde yaşamamız şart. Bunun da en önemli hareketi namazdır.

Namaz ölü bir ruhun dirilişidir. Ruhun nefes alması, kirlerden arınmasıdır. Dünya kementlerini koparıp, huzura varışın temsili gösterişidir. Nefs ve şeytanın hilelerinden kurtulup, emre itaatin bir bağlılıdır. Masivadan kurtulup mevaraya gidişin yoludur. Ruhun üzerinde bulunan beden nasıl ki belirli gıda almaz ise ölür, ruhun gıdası namazdır, şayet ruhumuzu namaz ile beslemez isek ruh ölür beden yaşar sadece. Namazın muhtevası o kadar değerlidir ki, Allah-u Teâlâ vahiy aracılığı ile değil, bizati Miraç gecesinde Peygamber efendimize (sav) bildirmiştir. Peygamber efendimiz bir hadisinde “Gözümün nuru namazdır” demiştir. Namaz görülmeyeni görmemizi, duyulmayanı duymamamızı, hissedilmeyini hissetmemizi sağlayan manevi bir yükseliştir. Namazsız cennet olmaz amma velakin namaz ile de olmaz. Allah ve Resulü ne yasakladı ise onlardan uzak durarak, Resûlallah efendimizin hayatını şiar edinmek gerek.