“ O bir işin olmasını istediği zaman,  ona sadece ” Ol “ der,o hemen oluverir” (Mümin Süresi Ayet 68)

 Öyle de oluverdi…

 Yanan yüreğime, sızlayan kalbime, hasretle tüten özlemimdi oluveren…

 2002 yılında gittiğim Hac yolculuğundan beri burnumda buram buram tüten sevdamdı “O”.

 Pandemi süreci başlayınca kapanmasının üzüntüsü ile yanan yüreğimin sızısıydı “O”. Onun adı Aşktı, Onun adı sevdaydı, Onun adı Kabe’ydi. Onun adı Mekke’ydi. Onun adı Beytullah’tı. Peygamber ülkesinde onun coğrafyasında onun döneminde yaşamaktı “O”zihinde canlandırmaktı her şeyi .Muhacirlerle birlikte Medine’ye yolculuk etmekti. Yılda bir kere belirlenmiş bir zamanda belirlenmiş bir mekanda herşeyinden sıyrılıp huzurda olmak tüm yaratılmışlarla birlikte Allah’a doğru hareket etmek,imanın harekete geçmiş haliydi,Hac idi “O”

 Tevhidi burada yaşayıp varlık felsefemizi görüp Allah’a yükselmekti. Allah‘ın halifesi insan olarak dünyevi düşüncelerden sıyrılıp özünü bulmaktı,hayat döngüsünde unuttuğumuz  özümüzdü “O”.Allah‘ın meleklerinin secde ettiği özümüz…

 Vahyin  yağdığı bu mekanda Rasulün izini ararken kızgın taşlara bakıp taşların ve tüm yaratılmışların aşkını görmekti. Mikat’te  tüm etiketlerden soyunmak “ben” olmak,her şeyden beri olmak, renk/ şekil /biçim /makam/millet ve ırktan soyunmak adeta kefenini giyinmekti .Allah’a yönelmek ,insan olmak, özel bir zaman ve özel bir mekanda vücud-u mutlakı bulmak “dönüş ancak onadır “ ı yaşamaktı.Hamd’in O’na ait olduğunu zikretmekti .

 Sabah namazımda dilimden düşmeyen Lebbeyk’ti “O”. Buyur Ya Rabbi, Emret Ya Rabbi davetimin cevabıydı “O”.

   2021 yılı Şubat ayında Umre için ailece niyetlendik. Bir kardeşimize rica ettik.

 O ise;

 -Lebbeyk deyin, Oranın sahibi var, O çağırsın, gerisi kolay .dedi

 Dediği de oldu. 2021 yılı Hac Mevsiminde dünyadan Mekke’ye giden tek davetli misafir biz idik. Eşim ve iki oğlumla vizelerimiz çıktı, uçuşların yasak olmasına rağmen uçak biletlerimiz alındı. 300 kişilik uçakta hepsi Suud vatandaşı olmasına rağmen 20 kişi vardı ve onların içinde Türkiye’den tek dört kişi biz vardık. Uçağa binene kadar o kadar çok heycanlıydık ki, zira pandemi sürecinden beri ilk kez bu şekilde dünyadan Mekke’ye giden tek bizmişiz, bunu havaalanında anladık. Bağaj teslim, bilet kesim, uçağa biniş, Cidde’ye iniş, pasaport kontolde hep bu ilk olmanın sorgusu ve sualı vardı. Nasıl başardınız. Dedim ki ;Allah dileyince oluyor. O dileyince kulları yolları kapatsa bile oluyor ,oluveriyor…

 Ülkemiz adına, Kırıkkalemiz adına Mekke’ye Hac Mevsiminde uçan tek bizi Rabbim misafir etmişti. Ülkemiz,Kırıkkalemiz adına bu benim için onurdu. Ülkeme, Kırıkkalemize ,ümmeti Muhammed’e ve dua isteyen herkese hep dualar ettim.

 42 dereceye varan sıcaklık göstergesini hiç görmüyorsunuz bile. Yüzünüze vuran sıcaklığı Kabe aşkından dolayı hissetmiyorsunuz bile. Mekke’nin sokakları o kadar boş ki, caddelerde hiçbir kimse yok,insan seli yok,namaz telaşında kabeye koşuşturan insanlar da yok sokaklarda .Ama biz bir ilahi temsilin davetlileri olarak Mekke’deyiz.

 Mekke’den tüm Kırıkkaleli hemşerilerime selam ediyorum. Duamda olduklarını bilmelerini istiyorum.

 Tüm sevdiklerimin ve hemşehrilerimin bayramını ailecek canı gönülden kutluyoruz.

 Selam ve dua ile..