İlim ve din insanlık tarihi boyunca yolları her fırsatta kesişen iki kurumdur.  İlim ve din bir insanın iki ayağı gibidir. Bu iki ayaktan hangi birisi eksik olursa insan aksak yürümeye başlar. Başka bir açıdan da  bilim ve din orman ve yağmur gibi birbirini bütünleyen ve destekleyen iki kavramdır. Yağmurun varlığı ormanı yeşertirken ormanın varlığı da yağmuru bollaştırır. Her ikisinin varlığı ise hayata canlılık katar.  İlim Allah’ın sünnetullah dairesinde madde âleminde var olan disiplinler bütünüdür. Belirli ölçüler ve kurallar içerisinde kusursuz bir işleyiş gösterir. Madde âleminde ki mükemmellik Allahın yaratılış mucizelerindeki mükemmelliği yansıtır. Madde âleminde ki her kusursuz işleyiş Allah’ı tesbih eder.

Din, Allahın tüm insanlığa gönderdiği ilahî mesajların kurumsallaştığı bir yapıdır. Bu özelliği ile din kaynağını Allahın sünnetullahından alır. Sünnetullah değişmez kurallar bütünüdür. Su söndürür, ateş yakar, gece ve gündüz hatasız bir biçimde birbirini takip eder. Her canlı doğar, yaşar ve ölür. Bu gerçekler ışığı altında asla hurafelere geçit yoktur. Doğayı katlederseniz ekolojik denge bozulur, kıtlıklar ve açlık ortaya çıkar. Bu felaketlerden kurtulmanın yolu yine doğaya saygılı olmaktan geçer. Doğayı katledip doğal felaketlerden kurtulmak için Allaha yakarmanın Allah katında bir kıymeti yoktur. Akıl sahibi insan ilmin yolundan giderek ilmin ve fenin gerektirdiği tedbirleri aldığında, dinin insandan istemiş olduğu davranışları yerine getirmiş olacaktır. Din ilimle, ilimde din ile asla çelişmez. Bu nedenledir ki ilmi çalışmaların tümünün istisnasız birer ibadet olduğu Kuran-ı Kerimde apaçık ortaya konulmuştur. Şüphesiz ilim insanları uluğ bakiye (birikim) sahipleri olup Peygamber varisleridir. Allahın nur damlaları ilmin kaleminden kâğıda geçen mürekkep damlalarına dönüşerek kâinatı aydınlatır.