Sosyal bir devletin olmazsa olmazlarından birisi de millî eğitimidir. Eğitim, sosyal bir devlette parasız olmalı ve tüm yurttaşlara bir fırsat eşitliği sağlamalıdır. Çünkü eğitim sosyal devletin en öncelikli işidir. Eğitimin merkezinde daima insan vardır. Hamuru insandır. Bu sebepledir ki eğitim çileli bir uğraşı alanı ve çileli bir meslektir.  Fedakârlık ister, özveri ister, sabır ister. Kırmaya, dökmeye, incitmeye, küstürmeye asla gelmez. Çok hassas bir alandır. Devletler eğitim söz konusu olduğunda yüz kere düşünüp bir kere karar vermelidir. İhmal edilmeye, basite almaya, savsaklamaya gelmez.
           “İnsanı yaşat ki devlet yaşasın” anlayışı  gereğince  insan eğitmenin önemi tüm gelişmiş ülkeler nezdinde  kavranmış olup  bu ülkelerin en büyük yatırımı eğitim sektörüne  ve eğitim çalışanlarınadır. Yıllık  bütçeden en büyük payı da eğitim alır. Asla eğitimden tasarruf yoktur. Çünkü eğitim uzun ya da orta vadede
en kârlı yatırımdır. Bugünün huzur ve refahı  en az 50 yıllık veya daha çok öncesinden eğitime yapılmış olan yatırımların sonuçlarıdır. Bilimin ışığı ile aydınlanmış zihinler, bugünkü çağdaşlığın  mimarlarıdır.
           

       Geri kalmış ülkelerin durumu tahlil edildiğinde karşılaşacağınız gerçek,  eğitimin her koşulda ihmâl edildiği gerçeğidir. Asayişi bozuk, huzursuz ve sürekli kargaşanın hâkim olduğu toplumlar genellikle eğitimsiz veya eğitim seviyesi düşük, insani olgunluğunu, bireyselleşmesini tamamlayamamış, toplum olabilme bilincinden uzak insanlardan oluşan topluluklardır. Günümüz bilgi ve teknoloji çağında eğitimli insan, içerisinde yaşadığı toplumu çağdaşlık ve medeniyet yolunda  aydınlığa taşıyacak olan insandır.
            Bir düşünür  “Bozulduğunda insandan daha korkunç bir yaratık yoktur” sözü ile eğitimsiz kitlelerin ne denli  sosyal felaketlere ve toplumsal çöküntülere  sebep olabileceğini bu sözüyle vurgulamıştır. Kötü eğitim ülkelerin çıkmazıdır. Eğitim sistemlerini ve eğitim çalışanlarını ihmâl eden devletlerin çağdaşlık kervanında ben de varım deme şansı yoktur. Eğitim sistemi yozlaşmış milletlerin asla mutlu yarınları olamaz. Çünkü ekonomik sıkıntıların,  sosyal sıkıntıların,  siyasi sıkıntıların,
sağlık, adalet ve ahlaki alanda baş gösteren sıkıntıların temeli, eğitim alanında ki çözülmemiş problemlere dayanır.
            Bugünkü dünyanın huzur ve mutluluğu için gereksinim duyduğu her şey,  ülkelerin  eğitim seviyelerinin çok üst düzeylere çıkarılmasıyla  ve eğitilmiş kalifiye insan gücünün emeğinden, alın terinden karşılanır.  Eğitimden tasarruf yapmak, geleceğin dünyasının huzur,  mutluluk, sağlık, barış güven ve adaletinden  vazgeçmekle eşdeğer  bir sorumsuzluktur.  Bu sorumsuzluğun faturasının ne denli ağır olduğunu, insanlık tarih boyunca yaşadığı acı tecrübelerden anlamıştır.  Yeryüzünde hâlen hüküm süren cehaletin karanlığını aydınlatabilecek olan yegâne ışık, eğitimin asla sönmeyen meşalelerinin ışığı olacaktır. Çünkü ilim ve fenden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır. Allah’ın tüm insanlığa Kuran'ı Kerimle verdiği ilk mesaj “oku” mesajı olmuş ve insanlığa, cehaletin karanlığından, huzurun ve istikbalin aydınlığına çağrıda  yine ilme atıf yapılmıştır.