İnsanı diğer tüm canlılardan ayıran en belirgin özelliği, sahip olduğu aklı ve zekâsı sayesinde doğruyu yanlıştan, iyiyi kötüden, yararı zarardan ayırt edebilme üstünlüğüdür. İnsan her iş ve oluşta aklını işletebildiği ölçüde başarıya ulaşabilir. Aklı dışlayıp duygularını ön plana çıkartan davranışlarda bulunduğu sürece hata yapabilme olasılığı çok fazla olur. Çünkü duyguların egemenliğinde akıl çoğu zaman devre dışı bırakılır. İlimde ve dinde her zaman akıl egemen olmalıdır.
        Akla karşı yürütülen düşmanlık ve inatlaşma her alanda vuku bulacak bir çöküşün en başta gelen sebeplerindendir. Cehalet, toplumların çöküşlerinde ve kitlesel felaketlerin ortaya çıkışında bir numaralı gerçektir. Bireysel ve kitlesel cehaletin önüne geçemeyen eğitim sistemlerinin de varlığının bir önemi ya da gereği yoktur. Bu çeşit eğitim sistemlerinin uzun vade de bir kalıcılığından da söz edilemez. Düşünün ki bir kereste tezgâhı olsun. Tezgâhın ön kısmından tezgâha verdiğiniz budaklı ve yamuk yumuk bir odun parçası tam ölçülü ve milimetrik ayarlı bu tezgâhın diğer ucundan bir cetvel gibi dümdüz, tüm eğrilik ve yamukluklarından arındırılmış olarak çıkacaktır. Şayet tezgâhın ayarlarıyla oynanmış, ölçüleri şaşmış, cıvataları gevşetilmiş ise tezgâha ön kısmından verdiğiniz dümdüz bir malzemeyi bile diğer taraftan yamulmuş olarak çıkartacaktır. Hangi kurum, hangi sektör olursa olsun sistemsel alt yapısı  mutlaka düzgün ve sağlıklı temeller üzerine oturtulmalıdır. Temelleri sarsılmış olan kurumların vereceği hizmetler de sağlıklı olmayacaktır.
      Ateşin panzehiri su, gecenin panzehiri sabah, üzüntünün panzehiri mutluluk, ayrılığın panzehiri kavuşmak, ağlamanın panzehiri gülmekse cehaletin panzehiri de ilim ve akıldır. Aklın temelleriyle inşa edilmeyen hayat binaları, er ya da geç çökmeye mahkûmdur. İlim Allah'ın dilidir. Cehalet ise iblisin dilidir. Medeniyet ve ilim kervanının arkalarında kalmış geri toplumların hayat karnelerine bakıldığında mutlaka akıl ve bilimin önemsenmediğini ve dışlandığını görürsünüz. İlimle müşerref olmayan toplumlar, ilmi ve medeniyetin meşalesini elinde tutan uygar  milletlerin sömürüsünden asla kurtulamazlar. Önce iktisadi gelişmişlik, sonrasında da siyasi bağımsızlık var olur. İktisadi gelişmişlik düzeyine ulaşamamış milletlerin siyasi bağımsızlıkları da tehlike altındadır.
      Küresel sömürünün doymak bilmez aktörlerine karşı en etkili panzehirimiz ilim ve fenin aydınlık, kutlu yollarındaki üstünlüğümüz ve ekonomik alanda devletçe ulaşacağımız gelişmişlik olmalıdır. Devletin bekası, toplumun huzur ve refahının sağlanmasında aklın her daim egemen kılınması gerekir. Hayatın koşul ve gerekleri asla duygusallığa geçit vermiyor. Pozitif ilim ve çağdaş eğitimin çileli yollarında emek vermemiş, yorulmamış, ter dökmemiş toplumların, geleceğin dünyasında asla ben de varım deme şansı olamayacaktır. Cehalet mikrobuna karşı panzehiri akıl ve ilim olmayanların da  asla mutlu yarınları yoktur.