Cumhurbaşkanlığı Hükümet sisteminin gelmesiyle tek kişinin karar verip, yönettiği bir sistemin uygulanması hükümetten nemalananlar hariç birçok kişiyi rahatsız etmiştir.

İktidar partilerinin milletvekilleri bile kendilerinin yönetimde söz sahibi olup etkilerini kaybetmelerinden sıkça şikâyet eder duruma gelmişlerdir.

Parlamenter sistemin uygulandığı zamanlarda vatandaşların devlet dairelerinde takip edeceği bir iş için direk meclise gidip: seçtiği milletvekili ile görüşerek devlet dairesinde işlerini vekili yolu ile takip ediyordu.

Meclisin içini kendi şehrinden, sokağından bile daha iyi tanıyan insanlar vardı. Hatta merkezde ve yakın illerde olan bazı vatandaşlar mecliste’’ …..Milletvekilimizin yanına gideyim bir çayını içip yemeğini yerim.  Yedirmezsede nasıl olsa meclisin yemekleri bizim evdeki çorbadan bile ucuz’’diyerek soluğu mecliste alıyordu.

 Meclis vatandaşlar tarafından dolup taşıyordu.

Vekilleriyle yüz yüze görüşen vatandaşlar da işlerinin vekilleri eliyle takip edilmesinden çok mutlu oluyordu.

Bugüne gelecek olursak devlet Saraydan yönetiliyor. Saray ise partili Cumhurbaşkanlığında sadece iktidarın varıp geldiği, muhalefetin hiç uğramadığı bir yer durumuna gelmiştir.

Meclis öyle miydi?

Toplumun her kesiminin gelip işlerini takip ettiği bir yerdi.

Birçok vatandaşımız Sarayın kapısı nereden açılır, nasıl gidilir bilmiyorlar.

Bakanlar, milletvekili olmayanlardan atandığı için bırakın vatandaşlarla görüşmeyi Milletvekillerinin bile aramalarına cevap vermediğini söyleyip, yazıyorlar.

Bu sistemde kanun yapmaktan başka hiçbir görevi olmayan milletvekilleri mecliste bulunmaktadırlar. Fakat meclis ve milletvekilleri özgür kanun çıkarmaktanda mahrum bir şekilde çoğunluğu temsil eden bu sistemde bir kişinin dediğiyönde kanun çıkarmak zorunda kalıyorlar.

Bunun için çok ÖZLEDİM:

Parlamenter sistemde herkesi kucaklayan Cumhurbaşkanını özledim.

Hangi siyasi partiden olursa olsun parti rozetini çıkarıp herkesi kucaklayan Cumhurbaşkanını özledim. Bu ülkede ‘’Çocuklarına gücü yetmeyen bir baba benmiyim’’ diyen Cumhurbaşkanını özledim.

Şapkasını vatandaşlar kapınca, şapkasını kurtarmak için hamle yapan ‘’Şapkayı kurtardık’’ diyen Başbakanı özledim.

Hergün karikatürleri yapılarak basında çıkan mizahlara dava açıp ses çıkarmayan başbakanları, cumhurbaşkanlarını özledim.

Yazar kasayı protesto için Başbakanlığın kapısına atılınca, hoşgörüyle karşılayan Başbakanı özledim

Parlamenter sistemde meclis hem muhalefetinhem deiktidarın ortak yeri olunca halkında tamamını temsil eden bir yerdi.

Şimdiöylemi?

İktidar Sarayda,muhalefet ise sadece meclistevarlığını gösterebiliyor. Böyle olunca işler saraydan yönetilip,sorunlar saraydan çözülünce,halkımızda ortak bir noktada buluşamıyorlar.

Görüşler ve düşüncelerde siyasi olarak aralarında derinleşen görüşayrılığı ile dahada karmaşık ve çözümsüz bir duruma geliyor.

Bize çok yakışan, daha çok küvetler ayrılığının temsil edildiği, daha çok kişinin temsil edildiği parlamenter sistemi tolumu muzdabirçok kişinin özlediği bir gerçektir.

İlerdeyalnış seçeceğimiz bir kişi ülkemizi tahmin edemeyeceğimiz bir yerlere götürebilir.