Fani âleme gönül, veren bir kişi,
Deprem'den bir hisse, alsa o yeter,
Malda, mülkte bütün, emeği işi,
Düşünüp kendini, bulsa o yeter.

Depremi bir fırsat, bilip coşanlar,
Demeçlerin'de hep, hatti aşanlar,
Haince milletin, derdin deşenler,
Az düşünen insan, olsa o, yeter.

Mallar yalan örnek, baksan önünde,
Şu insanlarında, vardı dününde,
Şimdi zengin yatar, fakir yanında,
İnsan kendi bunu, bilse o yeter.

Tok açın halini, şimdi iy'anlar,
Kendine gelmeli, insan olanlar,
Görevini elbet,yapar yılanlar,
Dostça bir gözyaşı, silse o yeter.

Birazcık imkânı, hali olupta,
Gardaşca oraya, onu salıpta,
Evde tefeküre, sade dalıpta,
Öylece riyasız, kalsa o yeter.

Kabarıp şişmeden, verene kurban,
Vergiden düşmeden, varana kurban,
Gardaş diye yara, sarana kurban,
Allah için veren, el'se o yeter.

Herkes sebebini, özde arasın,
İmânsız nesilde, yozda arasın,
Şehvette, düşünce, gözde arasın,
Akıllarda başa, gelse o yeter.

Aşık Ahmedi'der yaralar derin,
Eğitime gider, bu illet, sorun,
Biz ne oluruzki, düşünün yarın,
Madur insan yüzü gülse o yeter.