Sardılar doğunca sende kundağa,
Tuğla oldun dizildin duvarlara,
Yoruldum hemence yaslandım sana,
Herşeyin aslı da topraktır toprak.
İnsanın mayası olur topraktan,
Dünyada insana topraktır vatan,
Mübarek şehitler altında yatan,
Üstünde gezdiğin topraktır toprak.
Arpalar buğdaylar yetişir onda,
Boy atar ormanlar fidanlar orda,
Sonunda yatacak yer olur sana,
Kabrinin taşları topraktır toprak.
Kucak açar hergün toprak bizlere,
Türlü nebat onda geliyor dile,
Rabbimin nimeti yağar üstüne,
Nebatın menbaı topraktır toprak.
Koyunlar kuzular meler üstünde,
Çimenler çıkınca doyar yeşile,
Baharda yuvadır sarı çiğdeme,
Çiçeklere yuva topraktır toprak.
Gezerler mahlukat onun üstünde,
Yazda yağmur kışta karlar bizlere,
Yuvadır yeraltı kör gelinciğe,
Tavşanın evide topraktır toprak.
Karınca fareler uyur içinde,
Baharda çıkarlar yerin üstüne,
Hüdayi ölünce girer içine,
İnsanın kozası topraktır toprak.
