Dünümüz dillerden, düşmeyen destan,
Senede bereket, huzur doluydu,
Ne verimliydi bağ, kıraçta bostan,
Hanede bereket, huzur doluydu.

Eskiden evlerde, tek, bir katlıydı,
Sohbetler sözlerde, çokta tatlıydı,
İnsan yaya ekmek gider atlıydı,
Yinede bereket, huzur doluydu.

Köyünü çıkınca, gurbet denirdi,
Çocuklara güzel, isim konurdu,
Yemekler aynı bir, tastan yenirdi,
Dönede bereket huzur doluydu.

İnan besmele her, işin başıydı,
Elhamdülillâh'sa ,gönül işiydi,
Erkek yigit eşi, hanım kişiydi,
Sinede bereket huzur doluydu.

Vallahi yoklukta, sanki ezerdi,
Kimi kütük söker, kuyu kazardı,
Çoktu o günlerin, çilesi derdi,
Genede bereket huzur doluydu,

Saygı sevgi evin, bir çırasıydı,
Hatır gönül devrin, hep parasıydı,
Yokluk halkın gönül, de yarasıydı,
Sunada bereket huzur doluydu.

Aşık Ahmedi 'der doğru duyardık,
Doğruya hepimiz, özden uyardık,
Büyükleri sever, çokta sayardık,
Sanada bereket huzur doluydu.