Ben büyüdüm Yunus’um
Hem babasız
Hem de anasız
Günüm geçmedi
Tasasız

Ne topacım oldu
Ne de horoz şekerim
En çok özlem biriktirdim
Gökyüzünü seyrederek

Kabuk bağlamayı
Unuttu yaralarım
Sonsuz koyulukta
Gelirdi hüzün
Geç olurdu akşam
Kuşlar erken tünerdi yüreğime
Ve titrerdi yüreğim

Uçurtmalara binemedim
Gökyüzüne gidemedim
Yürek dolusu gülemedim
Bende büyüdüm
Uykusunda gülen
Çocuklara özenerek

Bir melek kanat gerdi
Leblebiyi üzümü yiyerek
Mama diye ağzıma verdi
Bende büyüdüm
“Ebeme” ana diyerek

Yüreğim daralıyor
Bir tek resmine bakarken
Anlıyorum yalnız değilim
İçime atılmış umutlarım var
Ve ben büyüdüm.