Ebem Samiye “Güzel bir komşum olsa da
İki lafın belini kırsak oğlum!” derdi
Güler geçerdim gözlerine
O da gülerdi gözleriyle
Çoğaldı lafın belini kıracak komşular
Kırılmadı lakin lafın beli
Gülmedi ebemin gözleri
Öyle laflar edildi ki
Kırıldı insanların beli
Kırıldı insanların gönlü
Bende kırıldım
Yollarda kaldım
Adem ‘in yol çocuğuydum
Gidemedim uzaklara
