Bozkırın ortasındayım
Sararmış ekin tarlalarının içinde
Üstüme üstüme geliyor dünya
Kabus olmuş hayat
Çıkmazların içindeyim

Canım yanıyor
Yaram kanıyor
Özlemin içindeyim
Elini arıyorum
Buldum yarama sarıyorum

Dönüyor dünya
Yaratılış gereği
Dönmesi insanların
Acıtıyor içimi
Geçer bunlar da bekliyorum

Bir türkü tutturuyorum
Gönlümü dağlara vuruyorum
Hülyalar içindeyim
Bahar gelecek güller açacak
Gökyüzü hep kapalı kalmaz
Güneş elbet yine açacak