Bir hikâyeyi okuduğumuzda ANAFİKİR nedir diye sorarız...

    Güzelim ülkemize diğer bir ismi ANADOLU'dur....

    Karışım olmayan sade, gerçekçi renk tonu "ANARENK"tir.

    Bilgisayarlarımızın en mühim parçasına "ANAKAR"Ttır.

    Yollarımızın en güzel, en ferah olanı "ANAYOL"dur.

    Bir organizasyona yön veren birim, ANAKUMANDA masasıdır.

   Doğumdan ölüme kadar hep ANNE gölgeliği aranır kuşkusuz...

    Bebeklikte, bünyesinden verdiği cansuyu sütle hayat bulur insan...

    Onun kokusuyla ilk nefesi alırız...

    Düştüğümüzde ah ANNEM diye yakınırız, lâkin onlar acısını bizden daha çok hissederler...

    Belki birçok gereksizliklere efkârlanırız, fakat onlar hüznünü daha çok yaşarlar...

Evdeki düzen...
Mutfaktaki ses...
Çantadaki öğünün...
Ütülü gömleğin...
Sobadaki sıcaklığın...
Sofrandaki afiyetin...
İyi ki varsın dediğin...
Dünyadaki meleğin...
Yokluğu cehennemin...
Gülüşünü dünyalara değişmeyenin...
Karşılık beklemeksizin seni her daim sevenin...
Yaslandığın koca bir dağın...
Bayramda öptüğün elin...
ANNENdir mutlu edenin...

*******

    Bir belgesel izlemiştim. Ceylanlar aslanlardan kaçarken yavru ceylan geride kalıp aslanların arasında kalmıştı. Onu gören annesi ise tekrar geri dönüp o aslanların arasına kendini bırakmış ama yavrusu oradan uzaklaşana kadar arkasından bakıp emin olana kadar teslim olmamıştı...

    İşte annelik böyle bir duygu...
Evlâttır onun dünyası...

    Anne dünyadaki cennetini evladının gülüşüne, Mevlâ ise ayakları altına sermiş...

    Hayattayken sahip olduğunuz cennetin bahçesinin bilin kıymetini. Kaybettiğin zaman, arı olsan ne yazar, kovan dolduracak bal bulamazsın...

    Vefat eden bütün annelerimize yüce Allah'tan rahmet diliyor,
hayatta olanların ise anneler gününü kutlarken, sonsuz saygı ve hürmetlerimi sunuyorum...